Με τη κ. Φάνυ Κουντουριανού-Μανωλοπούλου γνωριζόμαστε από τα σχολικά χρόνια μου. Χώρισαν οι δρόμοι μας και ξαναβρεθήκαμε στην Ένωση Συγγραφέων Πιερίας. Από τότε έχει γράψει πολλά βιβλία κι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γι αυτά στο Bookia, το κοινωνικό δίκτυο για τα βιβλία, που στηρίζει και προβάλλει τον δημιουργό της περιφέρειας. Ας την γνωρίσουν λοιπόν οι φίλοι αναγνώστες…..
Κυρία Φάνυ Κουντουριανού-Μανωλοπούλου, ευχαριστώ που μου παραχωρείτε συνέντευξη για το Bookia.Έχετε γράψει επτά μυθιστορήματα με τελευταίο τους «Πατριώτες» από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον». Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να αρχίσετε να γράφετε;
Όσο παράξενο κι αν φανεί, με ώθησε να γράψω η απόλαυση της ανάγνωσης. Διάβαζα με πάθος λογοτεχνία από όταν ήμουν μικρό παιδί και θεωρώ ότι ο πιο εκστατικός χρόνος στη διάρκεια της έως τώρα ζωής μου ήταν αυτός της ανάγνωσης. Κάποια στιγμή όσα αυτά συσσωρεύονταν μέσα μου, σκέψεις και στοχασμοί, συναισθήματα… έγιναν ορμητικό ποτάμι που ξεχείλισε και θέλησα να τα μοιραστώ με την αποστολική διάθεση, ν’ ανταποδώσω λίγη από τη χαρά και τη χάρη που άντλησα εγώ από τα διαβάσματά μου.
Ο καθένας μας έχει δεχτεί μια κληρονομιά από τους πολλούς προγόνους του, από το λαό του, από τη γλώσσα του, που τον καθιστούν μια πλανητική μοναδικότητα, την οποία πρέπει να εκφράσει με ειλικρίνεια για να μη γίνει «δούλος πονηρός» και θάψει και το ταλέντο που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος του.
Εξάλλου η λογοτεχνία είναι ύψιστη μορφή Τέχνης, η μάγισσα τέχνη, με την οποία ο συγγραφέας ψηλαφεί τα όρια του ανθρώπινου είναι, ερευνά τις αποδεικτικές αξίες, την αλήθεια και την ελευθερία, τα δίκαια, τα καλά, τα αγαθά, επαναπροσδιορίζει τη ζωή ωραιοποιώντας την, βοηθά τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το μεγαλείο που βρίσκονται μέσα τους. Άρα για μένα η λογοτεχνία ήταν το σπίτι της ψυχής μου, όπου ένιωθα απολύτως βιολογικά, γι αυτό και γράφω.
Στο βιβλίο σας «Το τάμα» από τις εκδόσεις Μάτι που κυκλοφόρησε το 2004, βλέπουμε το μίσος που είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής να 'χει αφανίσει το καλό, το ωραίο, την αλληλεγγύη, την χωρίς όρους αγάπη. Βλέπουμε ακόμη τη Δέσποινα, μεταμορφωμένη σε αδελφή Θέκλα, που αποτελεί το σύμβολο της χριστιανικής αγάπης, ικανή για αληθινή φροντίδα και επικοινωνία-παρά τα όσα έπαθε κατά τη διάρκεια της κοσμικής ζωής της. Η θρησκεία υπάρχει έντονη μέσα σε αυτό όπως και στα περισσότερα βιβλία σας. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τους ήρωες σας;
Ο συγγραφέας στο μυθιστόρημα συναγωνίζεται τη ζωή. Αποτυπώνει την προσωπική του άποψη του κόσμου αναπαριστώντας τη ζωή, με τους ήρωες του να δρουν εξωτερικά και εσωτερικά. Οι ήρωες του αποτυπώνουν την δική του θέαση του κόσμου. Για μένα, η αλήθεια δεν είναι μια αφηρημένη έννοια αλλά ένα πρόσωπο: ο Χριστός, οπότε όλο πράγματι το έργο μου είναι διαποτισμένο από αυτή την πίστη. Αυτή την αλήθεια θέλω να κοινωνήσω με τους αναγνώστες, καθώς ο καθένας μας κοιτάζει το Σύμπαν με το δικό του προσωπικό διαφορετικό τρόπο και δεν υφίσταται αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα αντιληπτή με πανομοιότυπο τρόπο από όλους.
Στο βιβλίο σας «O Γητευτής των ανθρώπων» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Αρμός» το 2008, μας ταξιδεύετε λογοτεχνικά στον Μάη του '68 στο Παρίσι. Ο κεντρικός σας ήρωας, ένας Έλληνας φοιτητής, εμπνευσμένος ζωγράφος, ζει την απογείωση ενός φλογερού έρωτα και μιας αυθόρμητης επανάστασης. Ώσπου, έρχεται η ανατροπή κι έγινε αθέλητος θύτης σ' ένα φονικό που σφράγισε τη ζωή του. Σας κατηύθυνε ο ήρωας σας σε αυτή τη κατάληξη ή εσείς θέλατε να του δώσετε τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που περνά από χίλια κύματα, δοκιμασίες και μετά λυτρώνεται;
«Ο Γητευτής των ανθρώπων» είναι ένα από τα δυο αγαπημένα μυθιστορήματα που έγραψα ως τώρα. Σ’ αυτό αποτύπωσα την πορεία εξέλιξης που επιθυμούσα να έχω ως πρόσωπο. Ο ήρωας είναι εξ ολοκλήρου φανταστικό πρόσωπο αλλά ο μυθιστοριογράφος είτε χρησιμοποιεί πραγματικά γεγονότα είτε επιστρατεύει την φαντασία του και τα πλάθει, το αίνιγμα της ανθρώπινης ύπαρξης ανιχνεύει, εξερευνά τις ρωγμές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, προσπαθεί να ανακαλύψει μέσ’ από τα ανθρώπινα πάθη, πίσω από την αλλοφροσύνη και την ποταπότητα, την αλήθεια, την ουσία, το σταθερό και αιώνιο.
«Η Διαίσθηση» είναι το προτελευταίο μυθιστόρημα σας που οι ήρωες δρουν στην Κύπρο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Επιφανίου το 2010. Η πλοκή στηρίζεται στα πρόσωπα γυναικών και ανδρών με φόντο τις ιστορικές περιπέτειες της Κύπρου (1955-1974). Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη μαρτυρική Κύπρο και ποιες αντιλήψεις ή θεωρίες ανατρέπονται μέσα από τις σελίδες του;
«Η διαίσθηση» γράφτηκε με παρότρυνση ενός Κύπριου ιερέως, ο οποίος είχε διαβάσει έργα μου και με κάλεσε στην Κύπρο να τα παρουσιάσω. Στην ξενάγηση στα φυλακισμένα μνήματα των ηρώων του αγώνα κατά της Αγγλοκρατίας συγκινήθηκα και είπα θα γράψω ένα μυθιστόρημα για όσους Κύπριους αγωνιστές απαγχόνισαν οι Άγγλοι.
Ο ιερέας με παρότρυνε «Γράψε για την εισβολήν…» μου είπε κι έτσι το μυθιστόρημα αυτό διαδραματίζεται στην Κύπρο από το 1955 που όλοι οι Κύπριοι συστρατεύτηκαν κατά των Άγγλων για την ένωση με την Ελλάδα ως το 1974 και την εισβολή των Τούρκων στο νησί.
Και πάμε στο τελευταίο βιβλίο σας, τους «Πατριώτες» που πήρε το Α βραβείο Μυθιστορήματος στα Σικελιανά Μιλήστε μας για το βιβλίο και ποιο ήταν το κίνητρο σας: Να μάθουν οι αναγνώστες την τοπική ιστορία ή να φανερώσετε τα ανθρώπινα όρια μας;
«Οι πατριώτες» είναι ένα ιστορικό-πολιτικό-κοινωνικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Πιερία και παρακολουθεί μια οικογένεια επί έναν ολόκληρο αιώνα, από τα τέλη του 19ου ως τα τέλη του 20ου. Η ιστορία ως ένα αδηφάγο τέρας καθορίζει εν πολλοίς τις πορείες τους αλλά είναι και οι προσωπικές επιλογές και το ήθος του καθενός που ορίζει τελικά την έκβαση της ζωής του.
Δεν είμαστε έρμαια καμιάς μοίρας, ο καθένας ζυμώνει την ζωή του με τα υλικά της προσωπικότητας του και τη ποιότητα της ηθικής συναίσθησης του. Για να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τα ιστορικά γεγονότα που παρατίθενται, μελέτησα πιο πολύ την ιστορία από τις πηγές, διάβασα μαρτυρίες και αυτοβιογραφίες και συνομίλησα επί ώρες με ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα και από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές στον Εμφύλιο.
Σκοπός μου ήταν να αναδυθεί η αλήθεια μέσα από τις πτώσεις και καταστάσεις των ηρώων, μέσα από μύχια, κρυφά κι ανομολόγητα της ψυχής τους, καθώς παρακολουθούσα τους πολύτροπους δρόμους της προσωπικής τους περιπέτειας.
Συμμετέχετε σε εξωτερικές ιεραποστολές, σίγουρα θα έχετε δει πολλά από τη δυστυχία του κόσμου σε όλο τον πλανήτη. Όλα αυτά τα βιώματα σκέφτεστε να τα καταγράψετε σε ένα βιβλίο για να τα μάθουν όσοι ενδιαφέρονται;
Από την συμμετοχή μου στην Ιεραποστολή της Μαδαγασκάρης προέκυψε ένα, ανέκδοτο ακόμη, μυθιστόρημα με τίτλο «Μαναόνα Μαδαγασκάρη» όπου περιγράφεται η ζωή στην Αφρική.
Κλείνοντας τη κουβέντα μας ευχαριστώντας σας, θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια…
Περιμένω οσονούπω την έκδοση του μυθιστορήματος «Το τραύμα» το οποίο πήρε το Α’ βραβείο στα Σικελιανά το 2016. Αναφέρεται στην Μικρασιατική Εκστρατεία.
Για τη συγγραφέα
Η Φάνυ Κουντουριανού - Μανωλοπούλου γεννήθηκε στην Κατερίνη. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δίδαξε ως φιλόλογος σε δημόσια Λύκεια της Κατερίνης. Είναι παντρεμένη κι έχει δύο παιδιά και τρία εγγόνια.
Βραβεύθηκαν σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς πολλά διηγήματά της και τέσσερα μυθιστορήματα:
- Τα «Ίδε παρρησία λαλεί» εκδόσεις Αρμός 1999
- «Ο γητευτής των ανθρώπων» εκδόσεις Αρμός 2008
- «Οι πατριώτες» Λεξίτυπον 2015
- «Το Τραύμα» υπό έκδοση
- «ΜΑΝΑΟΝΑ ΜΑΓΑΔΑΣΚΑΡΗ» έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Άλλα μυθιστορήματα της:
- «Στους ρυθμούς της αγάπης», ΙΑΝΟΣ, 2000.
- «Σχέσεις στοργής, σχέσεις οργής», Μυθιστόρημα, ΜΑΤΙ, 2003.
- «Το τάμα», Μυθιστόρημα, ΜΑΤΙ, 2004.
- «Η διαίσθηση», Μυθιστόρημα, ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ, 2010.
Δημοσιεύθηκε στο Bookia