Εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άνεμος αυτές τις ημέρες, η πέμπτη ποιητική συλλογή της συντοπίτισσας ποιήτριας Μάγδας Παπαδημητρίου. Ένα πολύ όμορφο, προσεγμένο βιβλίο με ποιήματα γραμμένα για τη Κατερίνη, τη πόλη που μεγάλωσε και αγάπησε, για τον πανανθρώπινο Όλυμπο aκαι τα Πιέρια των Μουσών, για τους πολύχρονες αγώνες της για τη δημοκρατία, τον έρωτα που την εμπνέει, για τα παιδιά της και για το αγαπημένο Αιγαίο αφού έχει ορμητήριο τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τη Τήνο από όπου κατάγεται ο σύζυγος της. Τα προβλήματα των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου και το φως του από όπου εμπνέεται και στις προηγούμενες ποιητικές συλλογές.
Χαρακτηριστικό αυτής της συλλογής που διαφέρει από τις προηγούμενες είναι η αγωνία για το δίκιο, τα συλλαλητήρια και το παιχνίδι με τη λέξη που γίνεται σε πολλά ποιήματα της. Το αφιερώνει στη μνήμη του Δασκάλου της και Ποιητή Γιάννη Κουτσοχέρα, ο οποίος τη μύησε όπως παραδέχεται και η ίδια ευγνωμονώντας τον, στα μονοπάτια της Ποίησης.
Η λέξη ξέφυγε σαν ανάσα από την ψυχή και κάθισε στο χαρτί για να ζευγαρώσει με τις άλλες λέξεις για να γίνει ποίηση! Να υμνήσει θέλησε την ομορφιά της ζωής, τη νοσταλγία, τον έρωτα στο πρόσωπο του συντρόφου μου, τον αγώνα για τη χώρα μου και το τρυφερό άγγιγμα των παιδιών μου! Πιστεύω ότι το κατάφερε τούτο το απόσταγμα ψυχής!
Η ψυχή μου ταξιδεύει σαν αερικό στα παιδικά μου χρόνια, στις θύμησες της πόλης που μεγάλωσα, στην Πιερική γη όπου ο πανανθρώπινος Όλυμπος, τα Πιέρια όρη των Μουσών και των θρύλων φιλούν το αγαπημένο μου Αιγαίο!
Σας καλώ σε τούτο το ποιητικό αντάμωμα ψυχής να ταξιδέψετε μαζί μου στην Ελλάδα που αγάπησα και να γίνετε συνοδοιπόροι στην πορεία μου!
Η ποιητική συλλογή κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία της πόλης μας καθώς και στη Πρωτοπορία και τον Ιανό .
Θερινά Σινεμά
Τα Αστέρια, το σινεμά της γειτονιάς μου,
μια φορά την εβδομάδα
καλοκαίρια με ζουμπούλια
με αγιόκλημα και γιασεμί
στην αγκαλιά του μας κρατούσε.
Τα όνειρα πάνω στο πανί
γινόταν ταινία βραδινή.
Ήρωες μιας άλλης εποχής,
ασπρόμαυροι μας έφτιαχναν
συμμέτοχους στις πράξεις.
Τότε η πόλη μου
είχε θερινά σινεμά.
Στο χαλίκι όλα τα παιδιά
με πασατέμπο και στραγάλια
συντροφιά
ζούσαμε τα δικά μας αστέρια.
Φτιάχναμε κόσμους μαγικούς
με τους καουμπόηδες.
Μας έπαιρναν τα κλάματα
με τους πρόσφυγες του Ξανθόπουλου
ακούγοντας τις θείες να θυμούνται τα παλιά.
Ναι με τους πρόσφυγες η ζωή μας έγινε ένα.
Τόσα και τόσα μια ζωή
Πόντος,
Σμύρνη,
Τραπεζούντα
και Σαμψούντα.
Όλα πέρασαν σα ταινία,
μια γειτονιά, μια βεγγέρα
κι εμείς μικρά παιδιά
γινόμασταν στο πανί ήρωες.
Αστέρια, Διονύσια, ............
θερινά σινεμά της πόλης,
μνήμες αλλοτινής εποχής
Κατεβάστε το βιβλίο μου
σε μορφή pdf πατώντας εδώ