Ζούμε σε εποχή πείνας και στην Ελλάδα. Ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν άστεγοι και υπερχρεωμένοι. Άνθρωποι νοικοκυραίοι που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι που έφτιαξαν με κόπους από πλειστηριασμό. Άνεργοι και ανασφάλιστοι, αυτοκτονίες και καταθλιπτικά άτομα. Οι δομές ψυχικής υγείας έχουν κάλυψη 100% ενώ τα νοσοκομεία κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο αδυνατώντας να καλύψουν τις ανάγκες τους. Το ρεύμα είναι κομμένο είναι στα περισσότερα σπίτια.

Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε το βιωματικό εργαστήριο σκιάχτρων που δημιούργησε η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας. «Πριν 3 εβδομάδες περίπου, όπως αναφέρεται και στην ιστότοπο της Ομάδας,  προσκλήθηκαν οι πολίτες της Πιερίας να συμμετάσχουν στην πρωτότυπη αυτή δραστηριότητα και η ανταπόκριση ξεπέρασε κάθε προσδοκία!  Το Εργαστήρι αυτό αποσκοπεί να γνωρίσει στους συμπολίτες του την καταγωγή, την προέλευση και τη χρησιμότητα των σκιάχτρων τα οποία συνδέονται με την αγροτική και γενικότερα λαϊκή ζωή της ελληνικής υπαίθρου.»

Κάθε πρωί ατενίζω το ιερό βουνό των θεών και παίρνω βαθιά ανάσα! Το βουνό ζει και σώθηκε από τους χιλιάδες εθελοντές που από το 2007 δίνουν το παρόν τους στο να μη καεί από τους ασυνείδητους και μη εχθρούς του! Η εθελοντική ομάδα δράσης Νομού Πιερίας σφράγισε με τη προσφορά της τη σωτηρία του. Όταν καιγόταν τα άλλα βουνά της χώρας μας καταστρέφοντας περιουσίες και οικογένειες, η εθελοντική ομάδα έσωσε την ομορφιά του τόπου μας από τη πύρινη λαίλαπα!

Του Χρήστου Λάσκου και του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Εκδόσεις ΚΨΜ, 2012

Ένας καθηγητής κι ένας πανεπιστημιακός σε μια κοινή συγγραφική προσπάθεια απαντούν σε 22 σημεία στους εκσυγχρονιστές και τους νεοφιλελεύθερους για τις αιτίες και την αντιμετώπιση της παρούσας κρίσης. Ποια είναι αυτά τα 22 σημεία τα οποία εντόπισαν και στα οποία εστίασαν την κριτική προσοχή τους οι συγγραφείς; Κυρίως είναι τα κυρίαρχα ιδεολογήματα του υπό κρίση συστήματος, τα οποία επενδύουν τη λογική στρατηγικής αντιμετώπισης και διεξόδου από την πολιτική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Τα «ακλόνητα» επιχειρήματα που ακούγονται όλο αυτό το επώδυνο διάστημα της κρίσης που περνά η χώρα μας, είναι ψευδεπίγραφα, δεν ισχύουν και δρουν αποπροσανατολιστικά μέσα από μια λαϊκίστικη ρητορική, η οποία τα παρουσιάζει σαν προφανή. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η αναγκαιότητα αυτών των λύσεων προβάλλεται ανεξάρτητα από την κρίση. Έτσι, εφευρέθηκε μια σειρά από εγχώριες κακοδαιμονίες περί «δικών μας ευθυνών», περί παραλήψεων, περί μεταρρυθμίσεων που έτσι κι αλλιώς ήταν ανάγκη να επιβληθούν ανεξαρτήτως Μνημονίων.

Μέσα στης ακρίβειας τον καιρό έρχομαι κι εγώ να σας ταράξω την ηρεμία σας με τη Τέχνη. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς κρίσης και ύφεσης το τελευταίο που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος από σας  είναι  να παραβρεθεί σε μια εκδήλωση εικαστικών τεχνών, μια έκθεση ζωγραφικής ή γλυπτικής, μια βιβλιοπαρουσίαση ή μια θεατρική παράσταση. Θέμα των καθημερινών συζητήσεων είναι εδώ και καιρό η οικονομική κρίση, η οποία αναμφισβήτητα έχει επηρεάσει σημαντικά την καθημερινή ζωή του καθενός.

   Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον! Να σταθεί και να βοηθήσει όποιος μπορεί τον αδύνατο. Στην Ελλάδα αυτό το αίσθημα «ξύπνησε» τα τελευταία χρόνια. Στο νομό μας, η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας  με την ιστοσελίδα ‘’www.otoposmou.gr’’ σας οδηγεί σ’ ένα κόσμο όπου ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής. Πέντε χρόνια ζωής με πολλές δράσεις που έπρεπε να δημιουργηθεί η τελευταία αυτή η δράση «2,5 ευρώ το δεκάκιλο» με τις πατάτες για να γίνει γνωστή η ομάδα στο πανελλήνιο και να περάσει τα σύνορα της χώρας. Δράσεις και αντιδράσεις για το καλό του κοινωνικού συνόλου. «Μια μέρα για το δάσος, ποδηλατώ, κοινωνικό παντοπωλείο, Κόντρα στο ρεύμα, το τηγανέλαιο», είναι λίγες από αυτές.

Αρκετοί από τους αναγνώστες γνωρίζουν τον φασισμό και τον ναζισμό από ιστορίες των γονιών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για τα κακά που άφησαν στον τόπο μας. Όλοι έχουμε ακούσει για το Νταχάου, το Άουσβιτς, τους θαλάμους αερίου, για το υποχρεωτικό άστρο που έπρεπε να είναι ραμμένο στα πέτα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης για να ξεχωρίζουν………Όμως ποια είναι η αφετηρία αυτού του πολιτικού συστήματος που ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους, στους καλούς άσπρους και στους κακούς μαύρους ή κίτρινους;