Κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της Μάγδας Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη «Κίτρινες κρυφές σελίδες» από τις εκδόσεις Οξύνοια.
Ο Γιάννης Σαμοθράκης, γεννημένος και μεγαλωμένος στον Πύργο της Τήνου ένιωσε την ανησυχία για το μέλλον αυτών των δημιουργημάτων και με τη δική του οπτική αντίληψη τα αποθανάτισε. Προσπάθησε να εγκλωβίσει τον χρόνο, να καθηλώσει τη στιγμή στον φωτογραφικό φακό, και να εμποδίσει φωτογραφικά τη φθορά.
Πόσο ξένη είναι η πατρίδα για τους ήρωες του μυθιστορήματος «Πατρίδα ξένη»; Μέσα από πέντε δεκαετίες του εικοστού αιώνα (1935-1975), οι ζωές τους βιώνουν την ιστορία της αλυσοδεμένης Ελλάδας που αγωνίζεται για την Εθνική Ανεξαρτησία της, χωρίς ντόπιους και ξένους προστάτες, κάτω από το μαύρο πέπλο του φασισμού και του ναζισμού.αγικές προσωπικές περιπέτειες που προξένησαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος και η δικτατορία των συνταγματαρχών. Αγρίνιο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Άουσβιτς, Κροστσιένκο οι τόποι, όπου διαδραματίζεται το μυθιστόρημα. Πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Παππάς, περσόνα του αγωνιστή της Δημοκρατίας και υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Δ. Παπαδημητρίου (1916-1999).
Η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη φέρνει στο φως τριάντα εννέα ποιήματα που γράφτηκαν τα δύσκολα χρόνια της δοκιμασίας του λαού μας αλλά και της δικής της προσωπικής αναζήτησης. Από την εποχή των αγανακτισμένων και εντεύθεν. Αφυπνιστικά, αγωνιστικά αλλά και με το άρωμα Αιγαίου που χαλαρώνουν τα πάθη και ταξιδεύουν τους εραστές της Ποίησης σε άλλα μονοπάτια φυγής.
Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Χότζα καταλαμβάνει την εξουσία στην Αλβανία, κι αυτό είναι καταστροφικό για την ελληνική μειονότητα. Τα σύνορα κλείνουν, και στα χρόνια που ακολουθούν, οι εκτελέσεις, η εξορία και ο βασανισμός των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου γίνονται καθημερινό φαινόμενο.
«Σφούγγισα τον ιδρώτα μου και τον αποτύπωσα σε βιβλία με σκοπό να περάσουν στο περιθώριο της λεωφόρου της ιστορίας. Το κάθε κείμενο μου που έγραψα με πρόθεση να μη ρυπάνω το παρελθόν ούτε να το παραποιήσω είναι αυτοτελές.
Το 2008 κυκλοφόρησε η τέταρτη Ποιητική μου συλλογή «Το ταξίδι του Έρωτα από τον Όλυμπο στου Αιγαίου τα κύματα» από την «Όλυμπος Εκδοτική με έδρα τη Κατερίνη.
Η τρίτη μου ποιητική συλλογή Ηώ από τις εκδόσεις Γκοβόστη που εκδόθηκε το 1992 ήταν μια καλλιτεχνική απόπειρα να παντρέψω τις δυο Τέχνες. Τη Ποίηση και τη Φωτογραφία. Τις φωτογραφίες μου τις προσέφερε ο συνάδελφος και φωτογράφος Σωκράτης Μαθιάς. Άλλωστε η Ποίηση τι είναι; Ο εσωτερικός φακός της ψυχής σου που αποτυπώνεται στο χαρτί με μετρημένες λέξεις.
Τα μπουμπούκια ανθίζουν
ανοιγοκλείνουν στο χρυσό ήλιο
και στην αγκαλιά τους ετοιμάζουν
να σε κλείσουν,
για να μείνεις αιώνιος ,
Ο ουρανός έχει χρώματα παράξενα, σχήματα, ένας φανταστικός κόσμος. Αφαιρούμαι στον ουρανό, διδάσκομαι χρώματα στον ατελιέ του. Μ’ αρέσει να κλέβω χρώματα και να τα πλάθω σε ποιήματα , σε στίχους, να’ χω τα γράμματα στα χέρια πλάθοντας τα και αναπλάθοντας σαν τον πηλό.
Το νέο μου μυθιστόρημα μιλά για τη Δήμητρα, τη Μαριγώ, τη Μαρουσώ, τη Μαριγώ-Έλενα. Τέσσερις γυναίκες μεγαλωμένες στο ίδιο χωριό, η καθεμιά με διαφορετική διαδρομή και διαφορετική μοίρα που την όρισαν οι άλλοι. Αυτές είναι οι ηρωίδες μου. Μεγάλωσαν ανάμεσα στα πρέπει και τα μη, ενώ η μικρή κοινωνία του χωριού τους μέτραγε τα όρια της αντοχής τους.
Εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άνεμος αυτές τις ημέρες, η πέμπτη ποιητική συλλογή της συντοπίτισσας ποιήτριας Μάγδας Παπαδημητρίου. Ένα πολύ όμορφο, προσεγμένο βιβλίο με ποιήματα γραμμένα για τη Κατερίνη, τη πόλη που μεγάλωσε και αγάπησε, για τον πανανθρώπινο Όλυμπο aκαι τα Πιέρια των Μουσών, για τους πολύχρονες αγώνες της για τη δημοκρατία, τον έρωτα που την εμπνέει, για τα παιδιά της και για το αγαπημένο Αιγαίο αφού έχει ορμητήριο τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τη Τήνο από όπου κατάγεται ο σύζυγος της. Τα προβλήματα των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου και το φως του από όπου εμπνέεται και στις προηγούμενες ποιητικές συλλογές.
Χαρακτηριστικό αυτής της συλλογής που διαφέρει από τις προηγούμενες είναι η αγωνία για το δίκιο, τα συλλαλητήρια και το παιχνίδι με τη λέξη που γίνεται σε πολλά ποιήματα της. Το αφιερώνει στη μνήμη του Δασκάλου της και Ποιητή Γιάννη Κουτσοχέρα, ο οποίος τη μύησε όπως παραδέχεται και η ίδια ευγνωμονώντας τον, στα μονοπάτια της Ποίησης.