Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης μας εκπλήσσει κάθε φορά που εκδίδει ένα νέο βιβλίο από τις εκδόσεις Άγρα. Αφού έκανε μια εκτεταμένη έρευνα στη βιβλιογραφία σχετική με την προσωπικότητα και τον Αγώνα του Οδυσσέα Ανδρούτσου εμπνεύστηκε μια φανταστική εξομολόγηση του μεγάλου ήρωα της επανάστασης που μπορεί να έγινε την τελευταία ώρα της ζωής του, στη φυλακή της Ακρόπολης.
Ο Ανδρούτσος μιλά σε απλή λαϊκή γλώσσα, ως πολύγλωσσος, δανείζεται γλωσσικά στοιχεία από την τουρκική, την αλβανική και την ιταλική γλώσσα που επεξηγούνται στο κάτω μέρος της σελίδας για να γίνεται πιο ευκολοδιάβαστη η ανάγνωση του. Εκτός όμως από τη γλώσσα που μας μαγεύει, νιώθουμε διαβάζοντας το, πόσο φτωχοί είμαστε μπροστά στον πλούτο των λέξεων του. Ένα βιβλιαράκι των 100 σελίδων που νομίζεις ότι θα το διαβάζεις σε μια ώρα, σε ξεγελά και σε καθηλώνει, προσέχοντας την κάθε λέξη του με το δέος που απαιτείται. Αλλά αυτό που διαπίστωσα ακόμη μια φορά και με συνεπήρε, είναι πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται και τη βρίσκουμε μπροστά μας να μας ταρακουνήσει.
Να θυμίσει σε όσους πιστεύουν πως πρέπει να κοιτούν μόνο το μέλλον, ότι πατούν σε αχυρένια πόδια. Κι αν αδιαφορούν γι αυτή, θα έρθει η ώρα που θα παραδεχτούν το λάθος τους. Ο Θωμάς Κοροβίνης γνωρίζει πολύ καλά πώς να προκαλεί τον κάθε αναγνώστη. Φέρνει πάντα στην επιφάνεια άγνωστα ή ξεχασμένα θέματα στους περισσότερους αλλά πάντα επίκαιρα. Δεν επιδιώκει να διδάξει αλλά να γνωρίσει ή να θυμίσει πρόσωπα της ιστορίας που έχουν να σου δώσουν ένα μήνυμα. Γιατί πιστέψτε με, το μάθημα της ιστορίας δεν μας τα δίδαξε καθόλου καλά. Το πώς προδόθηκαν όλοι οι αγωνιστές της Επανάστασης και μπήκαν στην φυλακή θα το βρείτε διαβάζοντας το.
Αλλά ποιοι ήταν, θα σας πω: αδελφικά χέρια. Γνωρίζουν οι αναγνώστες πως τα κάστρα γκρεμίζονται από μέσα κι όχι από εξωτερικούς παράγοντες. Συναγωνιστές, άνθρωποι εμπιστοσύνης και συνέλληνες τους πρόδωσαν. Όπως ο Γιάννης Γκούρας στην περίπτωση του Ανδρούτσου που ενώ του ήταν πιστός του έσωσε τη ζωή, χρηματίστηκε από τον Κωλέττη για να τον φυλακίσει. Πόσα τέτοια παραδείγματα σε όλο το διάβα της ιστορίας; Πάμπολλα. Δεν σταμάτησε όμως το κακό εκεί αλλά και σε όλα τα πολεμικά γεγονότα που ακολούθησαν. Ανήσυχος πάντα ο συγγραφέας σε όλα του τα βιβλία, 18 στον αριθμό, σε συμμετοχές αλλά και μεταφράσεις, βάζει το λιθαράκι του να μάθουμε πολλά περισσότερα γεγονότα και να μη πέφτουμε στα ίδια λάθη.
Ξεψαχνίζει αρχεία, βιβλία και μας δίνει το απόσταγμα παρουσιάζοντας την προσωπικότητα του με ακρίβεια χωρίς να υπερβάλλει. Ακόμη μια φορά έκλεισα το βιβλίο του Κοροβίνη και μου βγήκε ένας αναστεναγμός κι ένα μεγάλο γιατί. Γιατί η ράτσα μας να μην είναι ενωμένη και να είναι έρμαιο των Ρούσσων, των Γερμανών, των Αμερικάνων. Γιατί να την τρώει το σαράκι της διχόνοιας. Θα καταθέσω μερικά αποσπάσματα για να σας προκαλέσω να το διαβάσετε. Επειδή είναι η φανταστική εξομολόγηση δεν σημαίνει ότι δεν θα βρούμε όλες τις αλήθειες στα λόγια του.
Σελ. 38 Η πατρίς είναι ιδέα ωρέ, είναι έρωτας. Ποίος είναι ο μέγιστος του Αγώνος εχθρός; Η αδηφάγος μεταξύ δημογερόντων και καπεταναίων έρις. Ο λογισμός μου ανήσυχος διά τα μελλούμενα. Θα έρθει άραγες η ώρα η καλή οπού ετούτη η ελευθερωμένη ως τα σήμερα να αβγαταίνη και να πάρη ανάσα πέρα ως πέρα το σκλάβο γένος;
Σελ 44: Εν μέσω εμφύλιων σπαραγμών, λέγω, ουδέ τα όρια της επικρατείας ασφαλίζονται, ουδέ το έθνος διοργανίζεται. Όχι άλλες φατρίες αδελφοί! Η διχόνοια και ο φατριανισμός είναι σύμφυτα του φιλτάτου μα κακορίζικου γένους μας
Σελ 80: Γύρεψα να κάμω στην Αθήνα δυο σχολειά, τα χα μιλημένα με τον Κοραή και τον Βάμβα, τ’ ανοίξαμε, εκάμαμε τα εγκαίνια αλλά δεν έστρεχνε το γκουβέρνο να τα λειτουργήση. Για τούτα τα Ρωμιόπουλα, να ξεστραβωθούν οι γκιαούρηδες. Ύστερα έπεσαν ξανά να με φάνε. Πάλι οι κερατάδες οι φαρμακεροί οφιοί. Αυτοίνοι είναι οι κυβερνήται της Ελεύθερης Ελλάδος, βγαλμένοι απευθείας από την Κόλασιν!
Καλοτάξιδο να είναι Θωμά Κοροβίνη !