Όσο διάβαζα τη νέα ιστορία της Εύης Μάμαλη, «Οβίδα», με την εξίσου υπέροχη εικονογράφηση της Φωτεινής Στεφανίδη από τις εκδόσεις Θίνες, γεννήθηκαν πολλές σκέψεις. Σαν να έβλεπα μια στημένη παράσταση πάνω σε μια θεατρική σκηνή που οι ήρωες ξεδιπλώνονται με ευχέρεια και μας κρατούν προσηλωμένους. Άλλωστε η Εύη Μάμαλη εκτός από συγγραφέας, είναι παιδαγωγός και σπουδάζει παιδαγωγική του θεάτρου. Η Οβίδα είναι για τους μικρούς αναγνώστες ηλικίας πάνω από 11 χρονών που πρέπει να καταλάβουν μέσα από την ιστορία πως πολλοί άνθρωποι χαρίζουν τον πολύτιμο χρόνο της ζωής τους δουλεύοντας σαν μηχανήματα, όχι για δημιουργικούς σκοπούς αλλά για αντιπαραγωγικούς.
Τα μηνύματα που λαμβάνει διαβάζοντάς το έχουν σχέση με τον εκφοβισμό, για τις αξίες του ανθρώπου που γκρεμίζονται στο όνομα του πολέμου και της βίας, για τα παιδιά του πολέμου, το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου να διαλέγει ο ίδιος την πορεία που θα ακολουθήσει στη ζωή του, χωρίς να του την επιβάλλουν. Αλλά και για τους ενήλικες, το διάβασα με ευχαρίστηση. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να διαβαστεί πρώτα από τον γονιό που τον θεωρώ υπαίτιο για τα πολεμικά παιχνίδια που αγοράζει στον γιο του. Ανυποψίαστος για τη ζημιά που μπορεί να κάνει στην ψυχούλα του, μετατρέποντάς τον αργότερα σε ένα νέο πολεμοχαρή άνθρωπο θέλοντας να διεκδικήσει εγωιστικά τη γη του άλλου λαού. Μια υγιής κοινωνία δεν έχει ανάγκη από εκφοβιστικές συμπεριφορές.
Πρωταγωνίστρια είναι μια οβίδα που το σκάει από το εργαστήριο γιατί δε θέλει να γίνει αιτία ενός άδικου πολέμου. Δε θέλει να γίνει βλήμα και να σκοτώσει αθώους ανθρώπους, να κομματιάσει παιδιά, να γκρεμίσει πόλεις για να δικαιωθούν οι Μεγάλοι μετά στη μοιρασιά. Γιατί ο πλανήτης δημιουργήθηκε χωρίς σύνορα. Τα σχέδια των ανθρώπων έχτισαν τα σύνορα. Γι αυτό γίνονται πόλεμοι, γι αυτό δημιουργούνται πρόσφυγες. Ποιος πόλεμος δεν είναι άδικος; Αναλογιστήκατε πόσο κακό μπορεί να προκαλέσει μια οβίδα; Ευτυχώς, η δική μας οβίδα δεν εξερράγη ποτέ για τους συνήθεις λόγους. Όσο κι αν την κατεδίωκε με μανία ο στρατηγός που επιθυμούσε διακαώς να τη ρίξει, αυτή πεισμάτωνε. Ένα ατέλειωτο κυνηγητό των επιστημόνων στα εργαστήρια δεν κατάφεραν τίποτε.
Με πολλή δράση, πολλές ανατροπές, ήρωες που σε κάνουν να ταξιδεύεις, πολλή φαντασία και αστείρευτη ενέργεια η Εύη Μάμαλη, μας δίνει εκείνα τα κλειδιά που θα ανοίξουμε το σεντούκι της ιστορίας και θα βγουν στο φως πολλά πράγματα που θα γνωρίσουμε διαβάζοντας το.Μου άρεσε πολύ ο λόγος της ο ποιητικός. Έτσι άλλωστε μπορείς να εκφράσεις μόνο την ειρήνη.Κελαρυστός ο λόγος της με εικόνες που ελκύουν τα παιδιά. Εκτός όμως τα παιδιά που θα το ευχαριστηθούν σίγουρα, πιστεύω ότι προσφέρει στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς ένα πολύ καλό εργαλείο για να εστιάσουν στα κρυφά μηνύματά του. Και να δουλέψουν πάνω σε αυτό.Όπως και τις παιδικές θεατρικές σκηνές που διδάσκουν θεατρικό παιχνίδι και μπορούν να το ανεβάσουν άνετα στη θεατρική τους σκηνή.
Η «Οβίδα» γίνεται αντικείμενο τέχνης αφού η ειρήνη είναι δημιουργία. Στη συνέχεια, δέχεται να καθίσει να την πλάσουν από την αρχή προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της. Δηλαδή, να δείξει στον κόσμο με διάφορα τερτίπια πως ο πόλεμος είναι καταστροφικός. Πως μπορούν μ’ αυτά τα χρήματα να εξασφαλίσουν ευημερία, υγεία, να χτιστούν σχολεία και να μπει στην καρδιά των ανθρώπων η φιλία, η αλληλεγγύη, η αγάπη και η συνεργασία. Τα αντίθετα δηλαδή από τον σκοπό που την προορίζουν. Το εξώφυλλο αλλά και οι ζωγραφιές στο εσωτερικό του βιβλίου με τα απαλά χρώματα από την πένα της Φωτεινής Στεφανίδη, προδιαθέτουν γαλήνη, ηρεμία και φως. Και πιστεύω ότι άγγιξε τις χορδές της ιστορίας. Δε θέλω να πω περισσότερα γιατί θα χαθεί η αγωνία.
Η φανταστική ιστορία της «Οβίδας» τυπώθηκε με την αγάπη, επιμέλεια και επίβλεψη της εκδότριας Ζιζής Σαλίμπα και τη συγχαίρω που το αγκάλιασε κάτω από την ομπρέλα της. Ένας μικρός εκδοτικός οίκος με ξεχωριστά βιβλία που παλεύει να σταθεί αξιοπρεπώς στην αγορά του βιβλίου. Είναι δύσκολο στις μέρες μας μα όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε και τους μικρούς οίκους που κρύβουν λογοτεχνικούς θησαυρούς.
Η οβίδα της Εύης Μάμαλη δεν έχει σχέση με τις άλλες που καταστρέφουν τον κόσμο.
Συγχαρητήρια για τη σκέψη, την αντίληψη αλλά και τη συγγραφή. Μετά το Α-συναίσθημα περίμενα ένα ξεχωριστό βιβλίο από αυτήν και δικαιώθηκα! Είναι σημαντικό να διαβαστεί αυτό το βιβλίο τούτη την εποχή που όλα γκρεμίζονται. Πρέπει να διαβαστεί από όλους κι όχι μόνο από αυτούς που πιστεύουν στα μηνύματα της «Οβίδας». Μήπως γίνουμε όλοι μετά από αυτό πρεσβευτές της ειρήνης. Καλοτάξιδο κι ας γίνει η ευχή μου πραγματικότητα! Το βιβλίο της να γίνει παράθυρο στην ειρήνη και ελπίδα στο αύριο που ανατέλλει!