Στο κόκκινο του ουρανού – Πώς γράφτηκε

collage 1

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου Σαμοθράκη

Μεγάλο και δύσκολο το ταξίδι. Ψυχοφθόρο θα έλεγα από συναισθήματα αφού κράτησε τρία χρόνια αλλά συγχρόνως και όμορφο γιατί «ταξίδεψα» σε πολλά μέρη. Οι ήρωές μου, άλλοι ευαίσθητοι, άλλοι δυναμικοί και άλλοι ταλαιπωρημένοι με οδήγησαν μόνοι τους  προς το τέλος. Ο συγγραφέας «δένεται» συναισθηματικά, ακουμπά την ψυχή του, «αδειάζει» την ψυχή του, ζει στην μοναξιά του. Και μετά, αφού γεννηθεί, το καταθέτει  στον αναγνώστη  για να το μοιραστεί.  

Μου αρέσει η ιστορία και περισσότερο να σκαλίζω τα δύσκολα σημεία και τα άγνωστα στους περισσότερους αναγνώστες. Η αρχική ιδέα μου ήταν να μιλήσω για τον ρατσισμό και τον φασισμό που δέχτηκαν οι Αλβανοί που ήρθαν μπουλούκια στην Ελλάδα για μια καλύτερη τύχη. Φυσικά μαζί με τα χλωρά ήρθαν και τα ξερά που χάλασαν την εικόνα όλου του λαού. Ήρθαν εγκληματίες όταν ο Μπερίσα άνοιξε τις φυλακές αλλά και οικογενειάρχες που μετά τα τόσα χρόνια δικτατορίας και των κλειστών συνόρων ήρθαν για να αναπνεύσουν ελεύθερα. Κατόπιν, διαβάζοντας, μου ήρθε η ιδέα να ασχοληθώ με τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Άγνωστο στους περισσότερους αναγνώστες. Δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία. Τα μόνα βιβλία που είχα διαβάσει ήταν του συγγραφέα Τηλέμαχου Κώτσια. Κύριος εκπρόσωπος των Βορειοηπειρωτών που μέσα από τη λογοτεχνία μας έκανε γνωστή τη Βόρειο Ήπειρο. Επικοινώνησα μαζί του, με βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστώ.  Διάβασα πολλά site κι από τις δυο πλευρές ώστε να είμαι αντικειμενική. Έκανα μεγάλη βουτιά ψάχνοντας ιστορικά άρθρα. Ένα χρόνο κράτησε η έρευνά μου. Τους ήρωές μου τους ταξίδεψα στην Τήνο, την Έξω Μεριά (Πύργο, Μαρλά, Ρόχαρι). Αγαπημένο κομμάτι και γνωστό. Εκεί καταλάγιασα γράφοντας για τα χρώματα και την Τέχνη μετά από τα βασανιστήρια που τράβηξαν οι Έλληνες της Β. Ηπείρου. Και μετά ήρθε η Αμερική. Η μετανάστευση, δείχνοντας τη συμπεριφορά που είχαν απέναντί μας οι Αμερικάνοι και πώς επιβιώσαμε εμείς. Ήθελα να δείξω ότι δεν είμαστε οι καλύτεροι. Ότι σε κάθε φυλή υπάρχουν οι καλοί, οι προκομμένοι κι αυτοί  που πατούν επί πτωμάτων για να επιβιώσουν.

Σίγουρα, η συγγραφή ήταν κοπιαστική για ένα βιβλίο 350+ σελίδων. Και περισσότερο όταν είναι ιστορικό ή με ιστορικές αναφορές. Πώς θα στήσεις τους ήρωες και πώς θα ελιχθείς στις δύσκολες καταστάσεις. Προσπάθησα να είμαι αντικειμενική και πιστεύω ότι κατάφερα να πληροφορήσω και να ταξιδέψω όσους το διάβασαν μέχρι σήμερα.

Ευχαριστώ τις εκδόσεις Πνοή που το αγκάλιασαν από τη πρώτη στιγμή. Την Κάκια Ξύδη που το προώθησε σε σημεία διανομής αλλά και σε site, σε βιβλιοπωλεία, που ήταν δίπλα μου από την αρχή των εκδηλώσεων, που με στήριξε με την αγάπη της. Τον Δημήτρη Καραναστάση, τον επιμελητή των εκδόσεων για το πολύ όμορφο εξώφυλλο αλλά και για την σχολαστική επιμέλεια που έκανε στο βιβλίο μου.

Ευχαριστώ τη σελίδα «Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών» για τη φιλοξενία του βιβλίου αλλά και τη συγχαίρω για την πρωτοβουλία που πήρε.  

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα  Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών