Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Χότζα καταλαμβάνει την εξουσία στην Αλβανία, κι αυτό είναι καταστροφικό για την ελληνική μειονότητα. Τα σύνορα κλείνουν, και στα χρόνια που ακολουθούν, οι εκτελέσεις, η εξορία και ο βασανισμός των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Ένα ζευγάρι καταφέρνει να δραπετεύσει από την κόλαση…

ΔΥΣΚΟΛΑ πλέον καταφέρνω να ολοκληρώσω την ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου. Άλλωστε κυκλοφορούν δεκάδες καθημερινά και ιδιαιτέρως με τις κυριακάτικες εφημερίδες. Δεν μπαίνω στα χωράφια της κριτικής, αλλά μιλώ ως αναγνώστης. Το βιβλίο της Μάγδας Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη, «Στο κόκκινο τ’ ουρανού» (εκδόσεις Πνοή), με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες του. Το διάβασμα ήταν μια απόλαυση, αν και το διάβασα σε δυο δόσεις. Η Μάγδα γνωρίζει πολύ καλά ελληνικά. Η γραφή της είναι αρκετά ώριμη και το θέμα της θα έλεγα ότι συγκινεί. Συνήθως τέτοια θέματα, όπως αυτό που πραγματεύεται στο βιβλίο και τα οποία αγγίζουν ό,τι σχετίζεται με τον ελληνισμό, συνοδεύονται από πλούσιο συναισθηματισμό. Νομίζω ότι η συγγραφέας μας εδώ κατάφερε να μας συγκινήσει αλλά και να μας δώσει την ευκαιρία να μάθουμε πράγματα που αγνοούσαμε για μια Βόρειο Ήπειρο που πλέον είναι φωλιασμένη στην καρδιά μας.