Πένυ Παπαδάκη, μιλάει στην Μάγδα Παπαδημητρίου για την «Πολυξένη»

peni papadaki

Την Πένυ Παπαδάκη την παρακολουθώ συγγραφικά πολλά χρόνια, σχεδόν από τότε που άρχισε να εκδίδει στις εκδόσεις Ψυχογιός. Τα θέματα της γεννημένα μέσα από την κοινωνία, η γραφή της ξεχωριστή, γι αυτό άλλωστε ελκύει τους αναγνώστες της.

«Η Πολυξένη», το τελευταίο της βιβλίο ήταν πολύ δυνατό και δεν ήθελα να το εγκαταλείψω. Ποια ήταν η Πολυξένη; Ας αφήσουμε τη συγγραφέα να μας τη συστήσει.

Κυρία Παπαδάκη σας ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθέτετε. Τέσσερα χρόνια μετά το «Αντίπαλοι στην αγάπη», έρχεται η «Πολυξένη». Νομίζω ότι είναι το πιο μεγάλο διάστημα σε όλη τη συγγραφική σας πορεία. Ήταν τόσο δύσκολο το βιβλίο για τη συγγραφή του;

Η τετραετής αποχή μου δεν ήταν ζήτημα δυσκολίας του θέματος του βιβλίου. Ήταν επιλογή και ανάγκη μου. Ήθελα να δώσω στον εαυτό μου λίγο χρόνο γιατί τα τελευταία χρόνια αυτός ο …κύριος με πίεζε ασφυκτικά. Όταν ξεκουράστηκα κι ένιωσα έτοιμη, «βγήκε» η Πολυξένη κι ευχαριστώ πολύ και τις εκδόσεις Ψυχογιός που μου έδωσαν χρόνο αλλά και τους αναγνώστες που με περίμεναν υπομονετικά.

Πώς εμπνευστήκατε την Πολυξένη; Ποια ήταν η αφορμή;

Όσο περίεργο κι αν φανεί, η Πολυξένη με επέλεξε. Εμφανίστηκε απρόσκλητη μπροστά μου και μου ζήτησε να γράψω για τη ζωή της και να μιλήσω εξ ονόματός της για όλα τα παιδιά που στερούνται αγάπης και στοργής και νιώθουν πολύ-ξένα ακόμη και μέσα στην οικογένειά τους.

Πραγματική ή μυθοπλαστική ύπαρξη η Πολυξένη; Είναι συμβολικό το όνομα της;

Η Πολυξένη είναι καθαρά μυθοπλαστική ύπαρξη με ένα συμβολικό όνομα.

Γνωρίσαμε την Ασημίνα και την οικονομική σχέση, το δούναι λαβείν, καλύτερα, με τα δικά της παιδιά. Έχει οικονομικό αντίκρισμα η αγάπη;

Η Ασημίνα είχε έλλειμμα στο ταμείο της καρδιάς της λόγω υπεξαίρεσης συναισθημάτων από τους οικείους της και κυρίως από τον άντρα της. Η δύναμή της ήταν το χρήμα, που όμως δεν αγοράζει το πιο βασικό της ζωής. Την αγάπη.

Πόσο οδυνηρό είναι για ένα παιδί να ζει μέσα στο ψέμα; Και μετά τι;

Μετά το ψέμα, τι; Μα η αλήθεια φυσικά που θα βρει πάντα τον τρόπο να βγει στην επιφάνεια. Όπως έχω γράψει και σε άλλο βιβλίο μου, «όταν όλα  βγαίνουν στο φως, ή θα λάμψουν ή θα καούν». Η αλήθεια έλαμψε για την Πολυξένη κι έκαψε την Ασημίνα.

Όλο το βιβλίο σας, το εισέπραξα ως αναγνώστρια, ως έκρηξη συναισθημάτων, τρυφερών και δυσάρεστων. Θυμού, οργής και λύπης. Εσείς, ως συγγραφέας του, νιώσατε αυτή τη λάβα; Υπήρχαν στιγμές που αφήσατε την Πολυξένη να σας οδηγήσει μόνη της στη λύτρωση;

Όπως προανέφερα η ηρωίδα οδηγούσε τα βήματά μου και με έκανε να νιώσω πολύ δυνατά συναισθήματα. Θυμό, λύπη, συμπόνια, αλλά και δικαίωση, λύτρωση. Έκλαψα μαζί της, γέλασα με τον Ευθύμη και την Αρετή, θαύμασα τον έρωτα του Μιχάλη, τη λογική του γιατρού, πόνεσα με τον πόνο του δικηγόρου και αγάπησα πάρα πολύ την Πολυξένη, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη ηρωίδα μου μέχρι στιγμής.

Ήταν αρκετή η συγγνώμη για την Πολυξένη; Ξεπληρώνονται τα χαμένα χρόνια;

Συγγνώμη! Δεν ξέρω αν διορθώνονται όλα με αυτή τη λέξη, αλλά κάπως καταλαγιάζει ο θυμός. Και εν τέλει, θέλει δύναμη και γενναιότητα να την πεις και να την εννοείς.

Πιστεύετε πώς υπάρχει Θεία Δίκη ή ο χρόνος είναι κύριος και επιστρέφει τα πάντα;

Ναι, πιστεύω και στη θεία και στην ανθρώπινη δικαιοσύνη. Πιστεύω πως με έναν τρόπο αποδίδεται έστω κι αν αργεί καμιά φορά.

Διδακτικό το βιβλίο σας ή αυτογνωσίας για τον κάθε αναγνώστη ώστε να σπάσει τις προσωπικές του αλυσίδες;

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αν βοήθησα έστω κι έναν άνθρωπο να σπάσει τις προσωπικές του αλυσίδες και μέσω της αυτογνωσίας να λυτρωθεί, τότε είμαι διπλά κερδισμένη.

peni papadaki 1

Αναφέρετε τη ρήση της Γαλάτειας Καζαντζάκη «Κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου…». Τι θέση έχουν οι μνήμες στη ροή του μυθιστορήματος;

Της Πολυξένης το σεντούκι των αναμνήσεων ήταν άδειο από όμορφες παιδικές εικόνες, από αγάπη, από νιάσιμο, από παιχνίδια κι ότι άλλο έχει ανάγκη ένα παιδί για να αντέχει ως ενήλικας τα άσχημα του κόσμου. Άρα οι μνήμες στη ροή της ιστορίας έχουν μεγάλη σημασία.

Η πανδημία έπαιξε ρόλο στη συγγραφή του μυθιστορήματος; Ήταν μια ευκαιρία για σας ν’ ανασυντάξετε σκέψεις, να γνωρίσετε τη σκληρή εικόνα που δημιουργήθηκε μέσα από όλο αυτό που ζήσαμε και να γράψετε;

Η πανδημία μου έδωσε τον χρόνο κι όχι την έμπνευση που είναι παντός καιρού. Σκληρές εικόνες υπάρχουν και στα άλλα βιβλία μου καθώς και πολλών ακόμη συγγραφέων που δε δημιουργήθηκαν αμιγώς από σκληρές καταστάσεις, αλλά είναι αποκύημα πολλών πραγμάτων.

Ποια είναι η γνώμη σας για το Bookia, όσον αφορά την προβολή των συγγραφέων και των έργων τους;

Το Bookia δημιουργήθηκε από δύο ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω, τον Παναγιώτη και την Πόπη, που αγαπούν το βιβλίο και τους δημιουργούς του. Το δείχνουν έμπρακτα με κάθε τρόπο. Είναι πάντα κοντά μας προβάλλοντας τα έργα μας και γενικότερα τον πολιτισμό, με επαγγελματισμό και σεβασμό. Προσωπικά τους οφείλω πολλά και θεωρώ τη φιλία τους, τιμή μου.

Το βιβλίο ήταν το μόνο πολιτισμικό αγαθό που ευτυχώς πήγε καλά αυτά τα δυο χρόνια της πανδημίας. Ετοιμάσατε κάτι νέο στο συγγραφικό σας εργαστήρι;

Όντως η πανδημία έκανε καλό στο βιβλίο γιατί ήταν το μόνο «ταξίδι» που μπορούσαμε να κάνουμε χωρίς να βγούμε από το σπίτι. Απ/ο την άλλη η πανδημία μας στέρησε τις παρουσιάσεις, τις δια ζώσης συναντήσεις με αναγνώστες και τη χαρά να υπάρχει διάδραση μεταξύ μας. Να πάει στο καλό και να μην ξανάρθει. Όσο για μένα, είμαι ξανά σε παραγωγική φάση και αυτό μου δίνει δύναμη και χαρά. Στο συγγραφικό μου εργαστήρι οι μηχανές λειτουργούν άψογα και θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όλους τους αναγνώστες για τη στήριξη και την αγάπη τους στα έργα μου και σε μένα προσωπικά.

Σας ευχαριστώ κυρία Παπαδάκη κι εύχομαι να είναι καλοτάξιδη η «Πολυξένη».

Θέλω να ευχαριστήσω κι εσάς για την ουσιαστική συνέντευξή μας. Ευχαριστώ Μάγδα Παπαδημητρίου.

Δημοσιεύθηκε στο Bookia