Θέμης Κωτούλας: Αν διαβάσεις ένα μυθιστόρημα θα πρέπει να είσαι μετά ένας άλλος άνθρωπος

Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να μιλήσω απόψε για τη Μάγδα. Πρωτίστως για μια φίλη αλλά και μια πολύτιμη συνεργάτη. Και πολύ περισσότερο για έναν άνθρωπο ιδιαίτερα δημιουργικό και γεμάτο ζωντάνια.

Για όσους από εσάς δεν γνωρίζετε τη Μάγδα προσωπικά, μην περιμένετε να σας πω βιογραφικά στοιχεία για τη ζωή της, για το που εργάστηκε, πότε γεννήθηκε... Εξάλλου, νομίζω ότι πιο σημαντική για τον καθέναν από εμάς είναι η στιγμή που γεννιόμαστε σε αυτό που ονομάζεται συμβολικό πεδίο. Σε αυτό το πεδίο που μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύσσουμε τις μεταξύ μας σχέσεις και να συγκροτούμε μια εικόνα για τον εαυτό μας.

Έτσι και η Μάγδα γεννήθηκε ξανά μέσα από τα βιβλία της. Επέλεξε να γράφει γιατί έτσι μπορεί να μας πλησιάσει περισσότερο. Και τα κατάφερε και πολύ καλά μάλιστα. Και συνέχισε να γράφει έχοντας απέναντι της σαν καθρέφτη, έναν άνθρωπο.  Για όλους μας απαιτείται εξάλλου ένας καθρέφτης  για να αντέξουμε ορισμένες στιγμές το αβάσταχτο βάρος της ύπαρξής μας. Και αυτός είναι ο Γιάννης.

Για αυτό και αν κάποιος θέλει να μιλήσει για τη Μάγδα, θα πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσει για τον Γιάννη. Τον σύντροφό της.

Η Μάγδα και ο Γιάννης είναι λοιπόν, σύντροφοι με όλη την έννοια της λέξης. Και λέω σύντροφοι γιατί η έννοια σύζυγοι, είναι πολύ φτωχή για να περιγράψει τη δύναμη της σχέσης τους. Αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνεσαι, όχι εμβαθύνοντας στην προσωπική τους ζωή, αλλά παρατηρώντας ακόμη και τις πιο απλές κινήσεις τους...

Τον Γιάννη και τη Μάγδα τους γνώρισα πιο καλά στους συλλογικούς αγώνες των πολιτών. Τα τελευταία χρόνια πρωτοστατούν και οι δυο σε αυτή τη μαζική αντίσταση του κόσμου στο αδιανόητο που ζούμε σήμερα. Απέναντι σε έναν κόσμο, στον οποίο έχει κυριαρχήσει το παράλογο που έχει ισοπεδώσει την αξιοπρέπειά μας και συν τοις άλλοις σκοτώνει και τη φαντασία μας. 

Για όσους γνωρίζουν καλύτερα, η Μάγδα και ο Γιάννης, είναι στην ψυχή της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης. Εκεί θα τους βρεις να αγωνίζονται καθημερινά, για όλα όσα αφορούν τους συνανθρώπους μας, μαζί με άλλους συμπολίτες μας που πιστεύουν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ένας κόσμος που οι άνθρωποι κρατιούνται πιο σφιχτά και προχωρούν ενωμένοι.

Η Μάγδα είναι μητέρα, συγγραφέας, αρθρογράφος και συγχρόνως ασχολείται ενεργά με τα κοινωνικά κινήματα. Αυτή η πολλαπλότητα των ρόλων που αναλαμβάνει είναι μια κατάκτηση για την ίδια και μια πρόκληση για όσους διαλαλούν την ενεργό τους δράση σε συλλογικότητες με αλαζονεία και έπαρση. Και όλο αυτό μέσα σε έναν κόσμο που η λέξη αλληλεγγύη έχει χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά από πολλούς

Η Μάγδα πιστεύει και το αποδεικνύει ότι όταν η εξουσία δεν μπορεί να κάνει τα απαραίτητα για τη ζωή μας, τότε αναλαμβάνουν οι πολίτες να φέρουν σε πέρας τα απαραίτητα. Αυτό έγινε φανερό με τόσες δράσεις που έχουν γίνει και στην πόλη μας και σε αυτές  η Μάγδα ήταν εκεί παρούσα και συμμέτοχη. Ήταν εκεί ως ψυχή και ως σώμα. Με τρόπο αλλά και με κόπο.

Και επιτρέψτε μου να πως ότι αυτό θεωρώ το πιο σημαντικό για έναν συγγραφέα. Να μπορεί να συμμετέχει σε όσα συμβαίνουν γύρω του και όχι να τα παρατηρεί απλώς ή να τα περιγράφει και να προσπαθεί να τα ερμηνεύσει με μια ακαδημαϊκή οπτική που είναι εντελώς εγωιστική και επιτρέψτε μου να πω και αυτιστική.

Αν διαβάσει κανείς την αρθρογραφία της Μάγδας θα παρατηρήσει ακριβώς αυτό που λέω ότι η ευαισθησία της αγγίζει όλα τα θέματα της ζωής μας και τις επιταγές των καιρών μας. Για παράδειγμα, στα ζητήματα του πολιτισμού όταν πολλοί από εμάς μένουμε στο να μιλάμε για την ανάγκη για ανάδειξη του βιβλίου, του διαβάσματος, η Μάγδα απαντά στη ρίζα του προβλήματος, που είναι οι υποδομές για να συμβούν όλα αυτά.

Και δεν είναι μόνο η αρθρογραφία της στις ιστοσελίδες και στις τοπικές εφημερίδες. Το σπουδαιότερο είναι η πράξη. Αυτό που πολλοί από εμάς περιφέρουμε ως σύνθημα η Μάγδα το κάνει πράξη. Και εκεί βρίσκεται η διαφορά, μεταξύ εκείνου που απλώς διαμαρτύρεται γιατί κάτι δεν του αρέσει και εκείνου που μετουσιώνει τη διαφωνία του σε ένα συγκεκριμένο στόχο και τον υλοποιεί με πάθος.

Το πάθος της Μάγδας δεν είναι το βιβλίο. Είναι να αλλάξει ο κόσμος γύρω της. Να μην υπάρχει αδικία. Να μην υπάρχει φτώχεια, να μην υπάρχει ρατσισμός, να μην υπάρχει διάκριση. Να μην υπάρχει τίποτα χωρίς να αποδομηθεί, τίποτα δεδομένο από τη συνήθεια.

Το πάθος της Μάγδας είναι να απολαμβάνει κάθε στιγμή και να καταργεί τα όρια αυτού που θεωρούμε αυτονόητο. Αυτό φαίνεται και μέσα στο βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα. Αυτό το πάθος μας χαρίζει η Μάγδα απλόχερα, αρκεί να έχουμε την καλή πρόσθεση να το αντιληφθούμε και να πιαστούμε από αυτό, μήπως μάθουμε και εμείς κάτι  για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το διάβασμα ενός λογοτεχνικού βιβλίου είναι μια κατεξοχήν αναλυτική διαδικασία. Λένε ότι αν δεις μια θεατρική παράσταση και δεν φύγεις από το θέατρο με μια αίσθηση λανθάνουσας πληρότητας, τότε η παράσταση απέτυχε. Έτσι και με το βιβλίο. Αν διαβάσεις ένα μυθιστόρημα - για να έχει πετύχει το στόχο του - θα πρέπει να είσαι μετά ένας άλλος άνθρωπος.

Έτσι και εγώ, σας καλώ να ανοίξετε τα μάτια σας και να διαβάσετε το βιβλίο της Μάγδας. Όσοι από εσάς δεν έχετε την τύχη να γνωρίζετε προσωπικά τη Μάγδα, μπορείτε απλά να ανακαλύψτε αυτή την ευαισθησία μέσα από τα γραπτά της.

Ευχαριστώ πολύ τη Μάγδα που μου εμπιστεύθηκε να μιλήσω για αυτήν στην πρώτη παρουσίαση του πρώτου της μυθιστορήματος.

Σας ευχαριστώ και εσάς που με ακούσατε

Θέμης Κωτούλας

Δημοσιογράφος