Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη 

«Εδώ είναι οι ρίζες μου, η καρδιά και η ψυχή μου, εδώ τα ιερά και τα όσια μου, εδώ οι μνήμες, οι σκέψεις, το μυαλό μου, συλλογίστηκε, και κίνησε για το σπίτι, τη φωλιά της, τη σκέπη της. Ήταν πια μεγάλη γυναίκα αλλά εκείνο το κοριτσάκι του 1943, το κορίτσι της στάχτης, δεν έφευγε ποτέ από μέσα της.»

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μου άρεσε πολύ το νέο βιβλίο "Το τρίτο πόδι" της φιλολόγου και συγγραφέως Εύης Κουτρουμπάκη, με πρόλογο του αγαπητού συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη. Γράφει μεταξύ άλλων στο σημείωμα του: «Η απόδοση των συγκρούσεων των χαρακτήρων και η ψυχογραφική εμβάθυνση είναι ακόμη δυο από τα δυνατά εφόδια της σκευής της ενάρετης πεζογράφου» Κι έχει απόλυτο δίκιο. Ο γλωσσικός της πλούτος με γοήτευσε. Μικρασιάτικες και Τούρκικες λέξεις με ντόπιους ιδιωματισμούς της Χαλκιδικής και συγκεκριμένα του τρίτου ποδιού, της Αμμουλιανής μπερδεύονται γλυκά και όμορφα, παρέσυραν τον νου σε άλλα μονοπάτια και με «ανάγκασε» να το ξαναδιαβάσω νιώθοντας τους παλμούς της μυθοπλασίας της. Δυνατοί οι κραδασμοί, μεγάλη η συγκίνηση, διαβάζοντας τον ρέοντα λόγο που χρησιμοποιεί με μεγάλη ευχέρεια και τις λυρικές της εικόνες που διαχέονται μέσα στο μυθιστόρημα.

Κείμενα: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Εικονογράφηση: Παναγιώτης Πανταζής, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Ο πολυγραφότατος συγγραφέας Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, με ένα πλούσιο συγγραφικό έργο στο ενεργητικό του, κι αυτό θα το διαπιστώσει ο αναγνώστης κοιτώντας στη βιβλιονέτ, έρχεται με ένα νέο βιβλίο αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα μαθηματικό, Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τη σημαντική αυτή προσωπικότητα, που στην ευφυΐα του υποκλίθηκε ο Αϊνστάιν. Είχε ασχοληθεί και παλιότερα, αφού όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο συγγραφέας τον θαυμάζει. Είχε εκδώσει το 2019 στις εκδόσεις Μένανδρος το βιβλίο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή-Μυθιστορηματική βιογραφία, ενώ το 2013, από τις εκδόσεις Στοχαστής εξέδωσε το βιβλίο «Η τελευταία εξίσωση του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή». Τι είναι αυτό όμως που οδήγησε τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη, στη συγγραφή ενός graphic novel, στα ελληνικά, εικονογραφημένη αφήγηση, με τη ζωή του διάσημου μαθηματικού;

Ο Φώτης Δούσος είναι νέος ηλικιακά δημιουργός αλλά πολυπράγμων. Ασχολείται με τη μουσική, το θέατρο και φυσικά με τη συγγραφή. Έχει γράψει βιβλία για το θέατρο αλλά και για τα παιδιά. «Η Λίστα του Λεπορέλο» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και μάλιστα αστυνομικό. Από τις εκδόσεις Νεφέλη. Όταν διάβασα ότι η υπόθεση είναι γύρω από το βιβλίο, δηλαδή για την αλυσίδα εκδότη- αναγνώστη, κι ότι υπάρχει ανάμεσα τους, με προκάλεσε και το διάβασα. Το ρούφηξα μετά μανίας σε δυο μέρες. Το αστυνομικό είναι ένα είδος γραφής που σε κρατά σε αγωνία. Αλλά όταν το κεντρικό του θέμα είναι το βιβλίο, έχεις μεγαλύτερη αγωνία για το που θα το φτάσει και ποια πλοκή θα του δώσει ο συγγραφέας.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Σαράντα εννιά συγγραφείς ενώθηκαν για να γράψουν για το θέρος και τον έρωτα και να προσφέρουν με τη σύμφωνη γνώμη επιμελητών και εκδότη, τα έσοδα από τα δικαιώματα τους, στους Γιατρούς του Κόσμου, στην Ελληνική αντιπροσωπεία. Τι πιο ελπιδοφόρο στον ατομικιστικό κόσμο που ζούμε; Ο πρώτος και βασικός λόγος που αξίζει να αγοράσει κάποιος αυτό το βιβλίο και να το δωρίσει σ’ ένα φίλο, αν ο ίδιος δεν του αρέσει να διαβάζει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την προσφορά των γιατρών και όλων όσων αγωνίζονται τόσα χρόνια για να παρέχουν το κυριότερο αγαθό, την Υγεία, στους πολίτες του Κόσμου και στους ευπαθείς ανθρώπους της χώρας μας. Οι γιατροί του Κόσμου, για όσους δεν γνωρίζουν, σήκωσαν και συνεχίζουν να σηκώνουν ένα μεγάλο ανθρωπιστικό βάρος, περισσότερο από αρχή της οικονομικής κρίσης και συμπληρώνουν την κρατική πρόνοια εκεί που αδυνατεί. 

Δυο άγνωστα ιστορικά γεγονότα φέρνει στο προσκήνιο η συγγραφέας Ιουλία Ιωάννου με το νέο της βιβλίο «Πέρα από την αιωνιότητα», από τις εκδόσεις Πηγή. Τη γραφή της τη γνωρίζω από τα προηγούμενα βιβλία της, που το καθένα, μου έχει αφήσει κάτι ως προς τον προβληματισμό και την απόλαυση της ανάγνωσης. Σ’ αυτό το βιβλίο, πιστεύω πως ξεπέρασε τα προσδοκώμενα. Άλλωστε, αυτός είναι ο σκοπός του συγγραφέα: να ανεβάζει κάθε φορά τον πήχη και να διατηρεί τους αναγνώστες του ή να τους αυξάνει με την πληρότητα που τους προσφέρει. Η στρωτή γραφή της, ακριβής, χωρίς ασάφειες που να μπερδεύει τον αναγνώστη, δυνατή και αιχμηρή αλλά συνάμα ευαίσθητη. Γνωρίζει πού θα γρατσουνίσει την ψυχή του αναγνώστη και πού θα τη χαϊδέψει. Αυτό ένιωσα κι εγώ όταν το τελείωσα χωρίς να το καταλάβω. Οι τόποι όπου διαδραματίστηκε και εκτυλίχτηκε το βιβλίο ήταν η Σέριφος, το Λαύριο, το Παλέρμο και η Σαρδηνία ενώ οι χρόνοι που συνέβησαν ήταν από το 1879 έως το 1963.

«Δεν είναι απλώς λιθάρια όλα τούτα. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, το έθνος μας, ο λαός μας. Αυτά τα μάρμαρα που σμιλεύτηκαν από τα χέρια ενός Λύσιππου ή ενός Φειδία, είναι οι πολυτιμότερες παρακαταθήκες του γένους μας. Όλα αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να μας δώσουνε, να μη το καταδεχτούμε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι αυτά πολεμάμε…….» Σελίδα 477

«Κάθε τόπος έχει παρελθόν, το ίδιο και οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι φτιάχνουν τους τόπους και την ιστορία τους.»

Πήρα στα χέρια μου το τέταρτο βιβλίο της συγγραφέως Εύας Μαθιουδάκη, το δεύτερο από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Δεν έχω ξαναδιαβάσει δικό της βιβλίο και πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό. Η γραφή της με ταξίδεψε, σκάλισε μνήμες που πιστεύω πως τις έχουμε ανάγκη. Χωρίς αυτές δεν μπορούμε να αγωνιστούμε για ένα ομορφότερο μέλλον. Και θα το διαπιστώσετε διαβάζοντας το και γνωρίζοντας έναν-έναν τους ήρωες της. Γεμάτες χρώματα και αρώματα οι σελίδες του βιβλίου αλλά και βαθιά ανθρωποκεντρικό. Η καθημερινότητα τους περνά από το φίλτρο της πέννας της συγγραφέως αφού εμβαθύνει στην ψυχή τους και τους καθιστά πολύ αγαπητούς και φιλικούς στα μάτια των αναγνωστών.

«Να μην είμαι ραγιάς στον Τούρκο που με πατούσε στον σβέρκο και δεν με λογάριαζε για πλάσμα ανθρώπινο. Όμως να μη γίνομαι και ραγιάς στο πλάνεμα του ξένου, στα δανεικά λεφτά του, που τα γυρεύει με τους τόκους διπλά και τρίδιπλα και με κρατάει έτσι μόνιμα σκλάβο» σελίδα 513

Τι να πρωτογράψω πια για τον πολυγραφότατο Αντώνη Χαριστό; Το θεατρικό έργο «Ο δακτυλογράφος» από τις εκδόσεις Γράφημα είναι ο το τρίτο που εκδόθηκε μέσα στο 2021. Μετά το μελέτημα «Η λογοτεχνία της ευθύνης-Ιστορία & ταυτότητα στη λογοτεχνική κίνηση του ’30. Ο ρόλος του Άγγελου Τερζάκη» και το μυθιστόρημα του «Οι μαστοί των Αθηνών» έρχεται με ένα θεατρικό να μας καταπλήξει ακόμη μια φορά. Ήταν αφορμή η πανδημία; Ο εγκλεισμός; Ή ο ασταμάτητος δημιουργικός οίστρος που ως χείμαρρος ακράτητος μας προσφέρει βιβλία ποιοτικά και δύσκολα; Πραγματικά χαίρομαι για τον Αντώνη Χαριστό.Πώς μπορείς να μην υποστηρίξεις το έργο το δικό του μα και της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης που είναι ιδρυτικό της μέλος και αρχισυντάκτης της; Η συγγραφή για τον Αντώνη Χαριστό είναι αγάπη. Κι αυτήν την αγάπη τη διακρίνει αισθητά ο αναγνώστης διαβάζοντας και τα οχτώ προσωπικά του έργα αλλά και στα τρία συλλογικά που είναι επιμελητής αλλά συγγραφέας.