Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Με χαρά έλαβα την ποιητική ανθολογία του Αλέκου Φλωράκη φέτος το καλοκαίρι. Ένα άνυδρο πολιτισμικό καλοκαίρι που γέμισε ευτυχώς Ποίηση. Ο Αλέκος Φλωράκης, Ποιητής της γενιάς του ’70, ερευνητής και λαογράφος συγκέντρωσε τα ποιήματα του από το 1968 μέχρι το 2018 ως παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές που αγαπούν και αναζητούν ιδέες, αξίες, στίχους από μια άλλη εποχή. Βιώματα, συναισθήματα, πολιτικές αναταράξεις, δικτατορίες, αμφισβητήσεις μπλέκονται όμορφα μέσα στη συλλογή «Τα ορατά και τα αόρατα» βάζοντας ερωτηματικά προβληματισμού. Και πολύ καλά έκανε ο Αλέκος Φλωράκης μαζί με τις εκδόσεις Γαβριηλίδη που προχώρησαν σ’ αυτή την έκδοση, γιατί οι πρώτες του ποιητικές συλλογές σίγουρα είναι εξαντλημένες από το εμπόριο. Μια ποιητική διαδρομή πενήντα χρόνων όπου ο λυρισμός του Αιγαίου συνυπάρχει με το άρωμα και τη σκοτεινιά της Αθήνας στα δύσκολα χρόνια για τη χώρα. Το εξώφυλλο ομορφαίνει μια ελαιογραφία, φιλοτεχνημένη από τον αδελφό του Ματθαίο Φλωράκη, ζωγράφο και χαράκτη, που ταιριάζει με τον τίτλο της ποιητικής ανθολογίας και με τη ρήση του Ηράκλειτου που βρίσκεται στην αρχή της ανθολογίας.«Αρμονίη αφανής φανερής κρείττων».

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μια όμορφη ποιητική συλλογή έφτασε στα χέρια μου και από την αρχή ο τίτλος και η φωτογραφία του εξώφυλλου κέντρισαν την περιέργεια μου. Εκδόθηκε τον προηγούμενο Φεβρουάριο και είναι η πρώτη του συλλογή του Δημήτρη Βασιλείου. Μα αν δεν διάβαζα το βιογραφικό του θα έλεγα πως έχει εκδώσει και άλλες ποιητικές συλλογές. Η ώριμη γραφή του που είναι κατανοητή και στον άπειρο αναγνώστη, άγγιξε την καρδιά μου, ονειρεύτηκα μαζί του και συγκινήθηκα. Τα ποιήματα αυτής της συλλογής είναι αφιερωμένα στον Μίκη Θεοδωράκη. 

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μόλις δυο μέρες μου χρειάστηκε για να διαβάσω το πολύ ωραίο βιβλίο «Δανδής και ονειροπόλος». Το συνεργατικό γέννημα μελών της ομάδας από τη Θεσσαλονίκη που τολμά να κάνει λογοτεχνικά ανοίγματα, αξιοσέβαστα και αξιόλογα στις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε. 

Όσο διάβαζα τη νέα ιστορία της Εύης Μάμαλη, «Οβίδα», με την εξίσου υπέροχη εικονογράφηση της Φωτεινής Στεφανίδη από τις εκδόσεις Θίνες, γεννήθηκαν πολλές σκέψεις. Σαν να έβλεπα μια στημένη παράσταση πάνω σε μια θεατρική σκηνή που οι ήρωες ξεδιπλώνονται με ευχέρεια και μας κρατούν προσηλωμένους. Άλλωστε η Εύη Μάμαλη εκτός από συγγραφέας, είναι παιδαγωγός και σπουδάζει παιδαγωγική του θεάτρου. Η Οβίδα είναι για τους μικρούς αναγνώστες ηλικίας πάνω από 11 χρονών που πρέπει να καταλάβουν μέσα από την ιστορία πως πολλοί άνθρωποι χαρίζουν τον πολύτιμο χρόνο της ζωής τους δουλεύοντας σαν μηχανήματα, όχι για δημιουργικούς σκοπούς αλλά για αντιπαραγωγικούς.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Όταν ακούς για έκδοση της Ουρουγουανής Ποίησης στην Ελλάδα ξαφνιάζεσαι. Αναζητείς τους δεσμούς των δυο χωρών, με χιλιάδες χιλιόμετρα απόσταση μεταξύ τους, σε πολιτιστικό επίπεδο. Περισσότερη έκπληξη νιώθεις όταν μαθαίνεις πως μια μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής, 3.500.000 εκατομμυρίων κατοίκων, τουλάχιστον έξι χιλιάδες άνθρωποι μιλούν άπταιστα τη μητρική τους γλώσσα, αλλά και την ελληνική. Ότι αρκετοί από αυτούς, γνωρίζουν και Αρχαία Ελληνικά, όταν στη σύγχρονη Ελλάδα σπανίζει. Ότι δρόμοι και πλατείες έχουν ελληνικά ονόματα και αγάλματα αρχαίων φιλοσόφων κοσμούν τα δημόσια κτίρια της χώρας, όταν τα αγάλματα στη χώρα σου είναι μουντζουρωμένα ή σπασμένα. Και αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη και σεβασμό απέναντι σε ένα λαό που τιμά την ιστορία σου.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου Σαμοθράκη

Οδός Ελιγμών λέγεται το πρωτόλειο βιβλίο της Μαρίας Φουσταλιεράκη από τις εκδόσεις Άπαρσις, που σχεδίασαν ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο, όπως σε πολλά άλλα που έχω διαβάσει και καθρεφτίζουν ακριβώς το μήνυμα του όμορφου αυτού βιβλίου διηγημάτων.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Τη συγγραφέα τη γνώρισα στην Τήνο. Πλούσια η παραγωγή φέτος των Τηνιακών δημιουργών που δεν είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε λόγω κορονοιού. Πηγαίνοντας στο αγαπημένο βιβλιοπωλείο μου,το "Περί Τήνος" ,το ξεχώρισα μόλις το είδα. Με τράβηξε το εξώφυλλο, ο τίτλος, οι εκδόσεις Βακχικόν που γνωρίζω ότι εκδίδει ξεχωριστά βιβλία; Η Τήνος και το Αιγαίο όπου υπάρχει μέσα στα διηγήματα της ή η μικρή φόρμα των διηγημάτων που μπορώ να πω ότι ζηλεύω και θέλω να δοκιμάσω; Όλα μαζί. Το πρωτόλειο βιβλίο της φιλολόγου και συγγραφέως Ευαγγελίας Μινάρδου ήταν ένα μικρό δώρο στις διακοπές μου και το διάβασα με ευχαρίστηση. Δεν είναι επιτηδευμένο όπως θα περίμενα από μια φιλόλογο, με λέξεις άγνωστες και νοήματα υψηλής διανοητικής ικανότητας που δεν μπορεί να το διαβάσει ο μέσος αναγνώστης.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μετά το «Όσα θ’ αγαπήσεις είναι ξένα» που μας είχε ταξιδέψει νοερά στην Ιαπωνία, στη χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου και μας είχε γνωρίσει μια άλλη κουλτούρα και ανθρώπινη συμπεριφορά, η Γεωργία Κακαλοπούλου επιστέφει στη χώρα μας. Και συγκεκριμένα στην Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς, στην πατρίδα του μεγάλου μας Ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Εκεί που ταξιδεύει ο νους όλων μας όταν ακούμε το όνομα της. Η Μονεμβασιά, που ήταν για εκείνον το πέτρινο καράβι που τον ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Η Κατερινιώτισσα και ομότεχνη συγγραφέας μάς γνωρίζει τούτο τον άγριο τόπο μέσα από το μυθιστόρημα της «Ρόδα στην καταιγίδα» από τις εκδόσεις Λιβάνη, δίνει ανάσα στους ήρωες της και μας παρασέρνει στις εικόνες της διαβάζοντας το απνευστί. Δε θέλουμε να το αφήσουμε από τα χέρια μας γιατί είναι ένα ερωτικό-αστυνομικό θρίλερ και η δράση του είναι συνεχής. Η αυτογνωσία όμως είναι παρούσα μέσα στο ερωτικό μυστήριο. Σε όσα βιβλία της έχω διαβάσει, δεν ξέρω γιατί αλλά η γραφή της μου αρέσει και με χαλαρώνει. Γιατί δεν είναι μόνο ερωτική το είδος της γραφής της αλλά κάτι πιο βαθύ που με έλκει. Η Κακαλοπούλου βάζει τη πινελιά της, τα μηνύματα της και με κερδίζει. Και πιστεύω όχι μόνο εμένα αφού έχει ένα σταθερό αναγνωστικό κοινό σε όποιο νέο βιβλίο εκδίδει.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Και έρχεται το τρίτο βιβλίο της τριλογίας «Ευτοπία» όπου γίνεται η κάθαρση, η λύτρωση των ηρώων αλλά και η προσωπική ανάταση του αναγνώστη. Γιατί ο κάθε αναγνώστης που έφτασε ως εδώ μπολιάστηκε και αναζητά τη γέννηση και του δικού του νέου κόσμου. Έγινε κι αυτός ήρωας της συγγραφέως, προβληματίστηκε και έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα. Έκανε με τον νου του το δικό του σενάριο, ονειροπόλησε, οραματίστηκε πώς θα ήθελε τον δικό του νέο κόσμο για ένα καλύτερο μέλλον για την επόμενη γενιά. Η συγγραφέας το αφιερώνει στους ονειροπόλους και τους επαναστάτες που αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο. Μπορεί να είσαι κι εσύ αναγνώστη που μπορεί να το ήθελες απλά να το διαβάσεις ως ένα ακόμη βιβλίο που θα σε συντροφεύσει στις καλοκαιρινές σου διακοπές αλλά στο τέλος, είμαι σίγουρη, πως σε επηρέασε να γίνεις κι εσύ ένας μικρός ή μεγάλος επαναστάτης. Να σου μπόλιασε την ατομική ευθύνη μέσα από τους ήρωες της και να βρήκες τον χαρακτήρα που σου ταιριάζει περισσότερο. Διαβάζοντας το τρίτο μέρος παίρνοντας υπόψη τη δική μου συναισθηματική φόρτιση θα ήθελες να ζήσεις σε τούτο το σκηνικό που «έχτισε» η συγγραφέας και να επιθυμείς να ζήσεις τη δική σου «Ευτοπία». Τι πιο όμορφο να ζεις σε ένα κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, αδερφοσύνης, που δεν υπάρχει αλαζονεία, που όλα γίνονται σε τάξη και αρμονία; Ένα τέτοιο κόσμο δεν οραματιζόμαστε ενδόμυχα όλοι; Να δουλεύουμε με ηρεμία, χωρίς άγχος και χωρίς φάρμακα;

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

«Δεν μας απομένει τίποτε πια παρά η αναγέννηση και ο θάνατος. Ξορκίζοντας τις αγωνίες μας, ξορκίζοντας τον θάνατο τον ίδιο. Και ελπίζοντας πως όλα θα τελειώσουν, αυτό που θα έχει κερδίσει θα είναι η αναγέννηση. Η δικιά μας και του κόσμου όλου»

Αλμπέρ Καμύ

Όσο διάβαζα το δεύτερο μέρος της τριλογίας ένιωθα πιότερο να με σφίγγουν οι τύψεις και οι ενοχές για τον κόσμο που ετοίμασα για τα παιδιά μου. Θα μου πείτε, πολιτική φαντασία είναι το βιβλίο, για ποιες ενοχές μιλώ. Κι όμως περνώντας τις σελίδες πιο πολύ έβρισκα τον εαυτό μου και πιστεύω πως κάθε ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης θα νιώσει το ίδιο συναίσθημα. Είναι ευκαιρία να ανοίξουμε λίγο τις κεραίες μας. Ζώντας το σήμερα καταλαβαίνεις πως όλα οδεύουν με μαθηματική ακρίβεια στο να γίνει το φανταστικό, πραγματικό. Το σενάριο δεν αλλάζει και πολύ. Η συγγραφέας μας παίρνει πάλι από το χέρι και μας συστήνει τους ήρωες της ,παλιούς και νέους προσθέτοντας περισσότερη δράση αλλά συνάμα τους ψυχογραφεί. Άλλοι ήρωες αισιόδοξοι με την ελπίδα πως θα καταφέρουν να πολεμήσουν το μνημόνιο κι άλλοι φοβισμένοι πως δεν θα καταφέρουν τίποτε και καλύτερα να κλειστούν στους τέσσερις τοίχους.