Η Αλεξία Καλογεροπούλου γράφει για την ποιητική συλλογή «Αντανακλάσεις» της Μάγδας Παπαδημητρίου – Σαμοθράκη, που κυκλοφορεί σε ιδιωτική έκδοση, με την εικαστική ματιά του Παναγιώτη Φτάρα.

«Καθρέφτης Ψυχής» ονόμασε η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη τη νέα της ποιητική συλλογή. Τα ποιήματα λες κι αναδύονται από κάποιο παλιό θαμπό αλλά υγρό καθρέφτη, με κυματισμούς λέξεων που γίνονται ρυάκια στις βουνοπλαγιές του Ολύμπου. Το στίγμα της φύσης που την περιβάλλει, το καταθέτει, πότε με την δροσιά πρωινού και πότε με το φως της σελήνης και των αστεριών. Ραγισματιά η αγωνιστικότητα, σπάζει αισθήσεις, επιθυμώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις, που βολεύτηκαν σε κοιμισμένα οράματα.

Έχοντας διαβάσει, πριν από ένα χρόνο, το ωραίο μυθιστόρημα της Μάγδας Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη «Στο κόκκινο τ’ ουρανού», τη γνώρισα τώρα και ως ποιήτρια, στη νέα της συλλογή «Αντανακλάσεις», με εξαιρετικές φωτογραφίες του Παναγιώτη Φτάρα. Ποιήματα που αντανακλούν την ανήσυχη ψυχή της , το ζέον από πανανθρώπινη αγάπη πνεύμα της, το αγωνιστικό για δικαιοσύνη φρόνημα της.

Aγαπητή μου Μάγδα,

Σε ευχαριστώ για τα ποιήματά σου. Τα διάβασα με προσοχή και αγάπη και χάρηκα που είναι εμπνευσμένα και πλημμυρισμένα από τα πιο αγνά και ωραία αισθήματα. Από έρωτα και αγάπη για τον άνδρα, για τον άνθρωπο, για την οικογένειά σου, για την πατρίδα, για τη φύση, για την παράδοση. Για όλα αυτά που έχουν φθαρεί από τις σύγχρονες συνθήκες της ζωής και φθείρονται καθημερινά. Στη δική σου όμως καρδιά παραμένουν πολύτιμα και ακέραια. Χάρηκα τόσο για τον προσωπικό όσο και για τον κοινωνικό προβληματισμό σου, για την αλληλεγγύη που αισθάνεσαι και επιδεικνύεις. Και μάλιστα μέσα στη μελωδία των στίχων.

Σου στέλνω και τις δικές μου θερμές ευχές για την υπόλοιπη άνοιξη και για το καλοκαίρι.

με φιλικούς χαιρετισμούς
Ποιητής

Τόλης Νικηφόρου

Θα ξεκινήσω την παρουσίαση της συλλογής «Αντανακλάσεις», της φίλης Μάγδας-Παπαδημητρίου Σαμοθράκη με μερικές φράσεις του Αλμπέρ Καμύ από το λόγο του κατά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ το 1957. Επιτρέψτε μου να σας τις διαβάσω και θα εξηγήσω γιατί επέλεξα αυτή την αρχή. «Οι αληθινοί καλλιτέχνες δεν περιφρονούν τίποτα και υποχρεώνουν εαυτούς να κατανοούν αντί να κρίνουν. Κι αν πρέπει να πάρουν το μέρος κάποιου σε αυτόν τον κόσμο, δεν μπορούν παρά να ταχθούν υπέρ μιας κοινωνίας, όπου, δεν θα κυριαρχεί πλέον ο κριτής αλλά ο δημιουργός, είτε εργάτης είτε διανοούμενος. Εξ ορισμού, ο συγγραφέας δεν μπορεί να ταχθεί σήμερα στην υπηρεσία όσων φτιάχνουν την ιστορία. Υπηρετεί αυτούς που την υφίστανται. Κάθε γενιά νομίζει ότι είναι προορισμένη να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου γενιά, όμως, ξέρει ότι δεν θα τον ξαναφτιάξει.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ τι γινόταν στο μυαλό της μάνας μου. Έβγαζε την κακί­α για το δικό της γάμο, που πήρε τον πατέρα μου, και γι ’ αυτό έπρεπε να εκδικηθεί εμένα. Αυτήν, όμως, την πάντρεψαν στα είκοσι έξι, ενώ εγώ ήμουν μόλις δέκα πέντε ετών. Τόσο πολύ ήθελε να με ξεφορτωθεί αλήθεια; Τόση κακία είχε μέσα της;»

Της Τέσυς Μπάιλα

Η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη, γνωστή για τις ποιητικές της συλλογές, μας συστήνεται, για πρώτη φορά, ως μυθιστοριογράφος με το βιβλίο της «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Έναστρον με μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Τήνο, τον τόπο που ζει τα καλοκαίρια της και αγαπάει ιδιαίτερα.

Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να μιλήσω απόψε για τη Μάγδα. Πρωτίστως για μια φίλη αλλά και μια πολύτιμη συνεργάτη. Και πολύ περισσότερο για έναν άνθρωπο ιδιαίτερα δημιουργικό και γεμάτο ζωντάνια.

Γεια σας και πάλι! Έχοντας γράψει τις σκέψεις μου αβίαστα για κάποια βιβλία, πίστευα πως και τούτη τη φορά θα γινόταν έτσι. Η πραγματικότητα όμως με διέψευσε. Τελειώνοντας τη «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» θέλησα να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου για το βιβλίο στο χαρτί, όπως έκανα και με τα προηγούμενα που είχα διαβάσει.

Καλησπέρα σας, είμαι η Τέσυ Μπάιλα και θα ήθελα να σας καλωσορίσω με τη σειρά μου σ’ αυτή την όμορφη βραδιά που ετοίμασαν οι εκδόσεις Έναστρον για το βιβλίο της Μάγδας Παπαδημητρίου. Και προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενη γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για μια αγαπημένη φίλη, από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα όταν μπήκα στο χώρο και που με πολλή γενναιοδωρία με αγκάλιασε τότε και για ένα βιβλίο που εκτιμώ ιδιαίτερα και είχα τη τιμή να το διαβάσω πριν ακόμη εκδοθεί.