Την Πένυ Παπαδάκη την παρακολουθώ συγγραφικά πολλά χρόνια, σχεδόν από τότε που άρχισε να εκδίδει στις εκδόσεις Ψυχογιός. Τα θέματα της γεννημένα μέσα από την κοινωνία, η γραφή της ξεχωριστή, γι αυτό άλλωστε ελκύει τους αναγνώστες της.
«Η Πολυξένη», το τελευταίο της βιβλίο ήταν πολύ δυνατό και δεν ήθελα να το εγκαταλείψω. Ποια ήταν η Πολυξένη; Ας αφήσουμε τη συγγραφέα να μας τη συστήσει.
Ο Κώστας Λίχνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε στις Σέρρες και αποφοίτησε ως Πτυχιούχος Μηχανικός Πληροφορικής & Επικοινωνιών.
Με την λογοτεχνία ασχολήθηκε από την εφηβεία του και τα τελευταία χρόνια διακρίθηκε σε πολυάριθμους πανελλαδικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ πολλά δοκίμιά και διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά καθώς και σε λογοτεχνικά ιστολόγια του διαδικτύου. Διηγήματά του έχουν εκδοθεί σε συλλογικά έργα από τον εκδοτικό οίκο Σύγχρονη εποχή και τον Άπαρσις.
Κέρδισε το πρώτο βραβείο στη μεγάλη κατηγορία του μυθιστορήματος ενήλικων στον δεύτερο Πανελλαδικό διαγωνισμό Πεζογραφίας «Κέφαλος» για το μυθιστόρημά του www.Dialogos.gr, το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2021. Γι αυτό το βιβλίο ήθελα να μιλήσω με τον ίδιο τον συγγραφέα και να μου απαντήσει στα ερωτήματα μου…
Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Οι «Ασάλευτες νύχτες» έρχονται από τις εκδόσεις Άπαρσις μετά το βιβλίο της «Οδός Ελιγμών», από τις ίδιες εκδόσεις. Πάντοτε θαυμάζω τους συγγραφείς που μπορούν να γράφουν σε μικρή φόρμα και να κλείνουν σε μια σελίδα τα νοήματα τους. Γι’ αυτή την αφαιρετική ικανότητα ήθελα να μιλήσω από μια νέα συγγραφέα που μπήκε δυναμικά στον χώρο του βιβλίου. Μια συζήτηση για τα βιβλία της αλλά και για τις ανησυχίες της στο τι μέλλει γενέσθαι στην ελληνική λογοτεχνία επεδίωξα μαζί της.
Ένα μυθιστόρημα δυστοπικό, φιλοσοφικό αλλά και αυτογνωστικό. Μια ιδιαίτερη γραφή. Μίλησα με τη συγγραφέα για τα ερωτήματα που προέκυψαν από την ανάγνωση του. «Ο μεγάλος σκύλος» από τις Εκδόσεις Νεφέλη μιλά για τη μνήμη και τον θάνατο.
Τη Μαρία Τσακίρη την παρακολουθώ από τα πρώτα της βιβλία «Ιφιγένεια» και «Θλιμμένος Σεπτέμβρης», που έχουν μείνει έντονα στη μνήμη μου. Η γραφή της και τα βαθιά κοινωνικά της μηνύματα συνεχίζουν και στο πρόσφατο τρίτο βιβλίο της να με κεντρίζουν. Γεννημένη στην Κατερίνη η Μαρία Τσακίρη αλλά που μένει στη Θεσσαλονίκη, μοιράζεται μεταξύ δημοσιογραφίας και συγγραφής και μας συστήνει τη Λούτσυ και τον Καμίλ. Επηρεάζει η μια δουλειά την άλλη; Είναι η πρώτη, πηγή έμπνευσης σε όφελος της δεύτερης; Θα μας τα πει η ίδια η συγγραφέας.
Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Ο Ανδρέας Μήτσου έχει εκδώσει εννέα συλλογές διηγημάτων, επτά μυθιστορήματα και δύο νουβέλες. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου, με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια, με το Βραβείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (Ουράνη) για τη συλλογή διηγημάτων Σφήκες και με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ-ΕΡΤ) για τη νουβέλα του Ο κύριος Επισκοπάκης.
Τη Μαρία Παπατζέλου τη γνώρισα στο POLYTHEMATIC HYBRID PHYGITAL ON-GOING FESTIVAL, PROMETHEUS IX, ένα πολυδιάστατο αφιέρωμα που πραγματοποιήθηκε στην Κατερίνη, στα πλαίσια των Αικατερινείων, για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του παγκοσμίως γνωστού Έλληνα συνθέτη Ιάννη Ξενάκη. Επίσης, έγιναν παράπλευρες εκδηλώσεις ώστε να γνωρίσουν στο κοινό τις καλλιτεχνικές συνεργασίες και συνάφειες του Ιαπωνικού με τον Ελληνικό πολιτισμό, με σκοπό να αναδειχτεί η ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου και της κεντρικής Μακεδονίας ως προορισμό πολιτιστικού τουρισμού. Η εικαστικός Μαρία Παπατζέλου μας παρουσίασε το βιβλίο της «Εσωτερικές συνδέσεις του υγρού ουρανού» με 43 χαϊκού και ένα μυθικό ποίημα. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που μου άρεσε γιατί έμαθα πολλά για τη φιλοσοφία, την ποίηση τους μύθους της μακρινής Ιαπωνίας.
Η Ξένια Πολίτη γεννήθηκε, σπούδασε και εργάζεται στην Αθήνα. Mεταξύ άλλων, αποφοίτησε από το Εργαστήριο Υποκριτικής Τέχνης Άροδο του Άκη Δαβή και παρακολούθησε πολλά σεμινάρια υποκριτικής, φωνητικής, σκηνοθεσίας με τη Ρούλα Πατεράκη, την Άντζελα Μπρούσκου, τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, τον Νίκο Καραθάνο, τον Νίκο Κορνήλιο και πολλούς άλλους. Ερμήνευσε τέσσερις ρόλους στο Αχ μωρό μου αγαπημένο σε κείμενο-σκηνοθεσία του Λεωνίδα Τσίπη, ενώ αργότερα ανέλαβε την ερμηνεία και τη σκηνοθεσία θεατρικών του μονολόγων. Ακολούθησε το Λεόντιος και Λένα του Γκέοργκ Μπύχνερ σε σκηνοθεσία της Αγγελικής Κουνενιδάκη. Το 2008 συμμετείχε στην ταινία Η μουσική των προσώπων του Νίκου Κορνήλιου. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα θεατρικής γραφής με τη Χρύσα Σπηλιώτη και τον Ανδρέα Φλουράκη. Το 2010 με το Clothing Project στο Θέατρο επί Κολωνώ, παρουσιάζεται ως συγγραφέας με τη σκηνή Στενός κορσές από το πρώτο της θεατρικό έργο Τέρμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και Πέπης Μοσχοβάκου ενώ, το 2014, επιλέγεται η σκηνή Μπαλαρίνα στο ταψί από το δεύτερο έργο της Εφιάλτης η ελπίδα, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου.
Δυστυχώς, πρώτη φορά διάβασα βιβλίο του συγγραφέα Κώστα Λογαρά και μπορώ να πω πως έχω χάσει πολλά όμορφα συγγραφικά του ταξίδια. Το καλό βιβλίο σού μένει στη μνήμη όταν σε προβληματίζει και σου γεννά ερωτήματα, όπως και αυτό. Ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσεις να διαβάζεις έναν συγγραφέα, ακόμη κι αν τα βιβλία του φτάνουν στα δεκαπέντε, εκτός τις συμμετοχές του σε συλλογικά έργα. Ενώ τα έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
Ο Δημήτρης Κολιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα με καταβολές από την Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Σπούδασε ναυπηγική και διοίκηση επιχειρήσεων. Εργάζεται σε τομείς επικοινωνία, εκπαίδευσης και εν γένει της ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού. Εγγεγραμμένος στο Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης είναι επί σειρά ετών εισηγητής σεμιναρίων συνεργαζόμενος με σημαντικά εκπαιδευτικά κέντρα.