Γνωρίστηκα με τον συγγραφέα Αντώνη Χαριστό από μια ανάρτηση του στο διαδίκτυο για το περιοδικό «Ποιητικά Τοπία» και το «Λογοτεχνικό Δελτίο» που επιμελούνται η Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης, και εκδίδουν οι εκδόσεις «Γράφημα», της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος της.
Ευτοπία ή Ουτοπία; Όπως και να λέγεται ή εσείς θέλετε όταν τη διαβάσετε, η Τριλογία της συγγραφέως Άννης Παπαθεοδώρου, «Ευτοπία», μου άρεσε πάρα πολύ. Βρήκα πολλά κοινά μαζί της. Σκέψεις και συναισθήματα που ένιωσα διαβάζοντας την με συγκλόνισαν κι ένιωσα πως ήμουν κομμάτι της. Ανήκει στην πολιτική φαντασία που όμως μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Θαρρείς πως περπάτησα μαζί της σε όλους τους τόπους. Την αναζήτησα και μιλήσαμε και οι ερωτήσεις ερχόταν απανωτές. Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας βάλω στο πνεύμα της Ευτοπίας με τις ερωτήσεις ή σας έδειξα τον δρόμο ώστε να ζήσετε με τη σειρά σας το ταξίδι που έζησαν οι ήρωες της. Εγώ απόλαυσα και το ταξίδι αλλά και την κουβέντα μαζί της.
«Αρχαία δίψα», είναι η τελευταία ποιητική συλλογή της Κατερίνας Καριζώνη που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με πολλούς συμβολισμούς όπως μας είπε η ίδια η ποιήτρια. Για τη «Αρχαία δίψα» λοιπόν και για πολλά άλλα, ήθελα να μιλήσω μαζί της.
Το πρώτο βιβλίο του Αντώνη Συριανού, «Καστρωμένες», που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Νεφέλη το αγόρασα μόλις κυκλοφόρησε. Έχοντας αγάπη για το νησί κι ότι αφορά τον Πολιτισμό του. Το άφησα όμως για το καλοκαίρι που θα πήγαινα στο αγαπημένο νησί για να αισθανθώ καλύτερα τις λέξεις, τις ιστορίες, ν’ ακούσω την Τηνιακή ντοπιολαλιά και να περπατήσω στα σοκάκια του χωριού. Να μυρίσω τα αρώματα της φύσης και να γίνω μέρος των αφηγημάτων. Εκεί συνάντησα τον Αντώνη Συριανό για να μιλήσουμε για τις «Καστρωμένες» του.
Η Ζωή Κουτσουρά είναι δασκάλα του 12ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, έκανε μετεκπαίδευση στο Διδασκαλείο "Δημήτριος Γληνός" του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος Διδακτικής της Ιστορίας με ειδίκευση στην Τοπική Ιστορία.
Δε γνώριζα την Ποίηση της Αλεξίας Καλογεροπούλου κι όταν είδα τα δυο ποιητικά της βιβλία στο ράφι του βιβλιοπωλείου, με μαγνήτισαν οι τίτλοι τους. «Λέξεις στην Άμμο» και «Μεθεόρτια έθιμα» από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Η τελευταία εκδόθηκε μετά την πανδημία. Αναπαυμένη στο μικρό καναπέ του παταριού του βιβλιοπωλείου, ξεκίνησα να διαβάζω τα πρώτα ποιήματα της συλλογής που άγγιξα τυχαία.
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη που μου παραχωρείτε για λογαριασμό του Bookia, που στηρίζει το βιβλίο και προβάλλει τους δημιουργούς του. Πριν 25 χρόνια ξεκινήσατε να βρίσκετε το υλικό του ξεχωριστού αυτού βιβλίου που εκδόθηκε φέτος. Ποια ήταν η ανάγκη να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι;
Συζητώντας για το «Εράν-Βυζαντινά αμαρτήματα» με τον Γιάννη Καλπούζο.
Τον συγγραφέα Γιάννη Καλπούζο τον πρωτογνώρισα προσωπικά στο πατάρι ενός βιβλιοπωλείου στην Κατερίνη όταν ήρθε να παρουσιάσει το βιβλίο του «Ιμαρέτ: Στη σκιά του ρολογιού». Από τότε δε χάνω καμιά παρουσίαση του γιατί έχω γίνει θαυμάστρια της γραφής του. Κάθε βιβλίο του με ταξιδεύει στην Ιστορία. Αλλά συνάμα με μαγεύει ο πλούτος των λέξεων και η ποιητική του ανάγνωση. Κάθε βιβλίο του είναι ξεχωριστό. Όπως και το τελευταίο που μας ταξιδεύει στο Βυζάντιο. Δε μπορώ να πω ποιο μου αρέσει περισσότερο. Φέτος οι αναγνώστες δεν είχαμε την τύχη να τον συναντήσουμε στις πόλεις μας και να συνομιλήσουμε μαζί του λόγω πανδημίας. Τον αναζήτησα όμως για να μου μιλήσει για το Bookia.
Την Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου τη γνώρισα στην Τήνο. Είχα ακούσει για το πρώτο βιβλίο της από φίλους και θέλησα να τα πούμε από κοντά. Δυο Τηνιακές συγγραφείς, η μια εξ αίματος κι εγώ από επιλογή, είχαμε να κουβεντιάσουμε πολλά για τα βιβλία μας. Αφού και οι δυο έχουμε εμπνευστεί από το όμορφο νησί της Μεγαλόχαρης, της Τέχνης και της γαλήνης.
Διαβάζοντας την «Αμέλια» με υπότιτλο «Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης», από την Άνεμος Εκδοτική, θέλησα να γνωρίσω τη συγγραφέα κ. Γιούλα Κωνσταντοπούλου και να μιλήσω για το πρώτο της ιστορικό μυθιστόρημα, που ομολογώ ότι μου άρεσε ο τρόπος γραφής της, αλλά περισσότερο, ότι το βιβλίο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Το διάβασα σε μια μόνο μέρα κι αυτό αρκούσε να ζητήσω να μου μιλήσει για τη συγγραφική πορεία της!